. . .

Düşlediğim kadar insanım,
İnsan olduğum kadar hatalı,
Hatalı olduğum kadar gerçeğin peşinde…
İşte ben buyum!
Kelimeler bazı şeyleri anlatır.
Ama her şeyi yaşatmaz.
Bazen ben bile yabancı olurken kendime,
Sana nasıl anlatırım ki beni?
Neşeliyim diyeceğim,belki suratsızlığıma denk geleceksin…
Espriliyim diyeceğim,belki ağlamalarıma denk düşeceksin…
Özgürüm diyeceğim,belki tutsaklımlarımda yakalayacaksın beni…
Kendimi anlatıp . . .

Hayatla röportaj yaptığımı gördüm rüyamda.

"Benimle röportaj mı yapmak istiyorsun?" diye sordu Hayat.

"Zamanın var mı?" diye sordum.

Gülümsedi ve ‘’Benim sonsuza kadar zamanım var.’’dedi.

Ne sorular var yüreğinde?İnsanlarla ilgili en çok neye şaşırıyorsun?diye sordum.

Hayat basladı anlatmaya:

"Çocukluktan sıkılıp büyümek için acele ediyorlar, sonra yine çocuk olmanın özlemini duyuyorlar. . . .

NEYİ YAŞAMAK İSTİYORSAN ONU YAŞA

Öyle bir hayat yaşıyorum ki,
Cenneti de gördüm, cehennemi de...
Öyle bir aşk yaşadım ki,
Tutkuyu da gördüm, pes etmeyi de,
Bazıları seyrederken hayatı en önden,
Kendime bir sahne buldum oynadım,
Öyle bir rol vermişlerdi ki,
Okudum, okudum anlamadım.
Kendi kendime konuştum bazen evimde,
Hem kızdım hem güldüm halime,
Sonra dedim ki "söz ver kendine"
Denizleri . . .

. . .