YAŞADIKLARIMDAN ÖĞRENDİĞİM BİŞEY VAR;

Yok öyle umudu dipsiz kuyulara atıp ağlamak,unutma ki herşeye rağmen direnmek ve ayakta kalmaktır gerçekten yaşamak...... . . .

Sol yanıma saklayamadığım kemalimin ıslak kaldırımlarında yanıyor şimdi düşlerim.Korkularım,ruhumun arka sokaklarında umudumu istila etti ne yana dönsem prangalı sessizliklerim.Seninle hayat yolculuğu ruhumun rüzgarlarla yarışındaki coşku tablosuydu hep.Ve seninle hayat yolculuğu yıldızlara mehtabın masalını anlatırken,sabahlar doğurmaktı hep.Dizlerimdeki derman yapayalnız bir kelebeğin mutluluğa
ödediği kanatlarının bedeline eş oldu.Nezaman gamzelerime gülüşler değse,gecenin teni yakıyor . . .

. . .

. . .

. . .