Kısacık bir ayrılık bu.

Sözcükler boğzada düğümlenecek,
Gözler dalıp dalıp gidecek.
Aynı havayı soluyamamanın,
Aynı sabaha uyanmamanın,
Aynı mehtaba bakamamanın,
Konuşamamanın,
Görüşememenin,
Haberleşememenin acısı
Yüreğimize çökecek..
Özlem ateşi biraz fazla alevlenecek
Yıl gibi uzun gelse de günler,
Geçmek bilmese de saatler.
Sen benim içimde,
Ben senin gönlünde oldukça yarim
Üzülme,bu ayrılık... . . .

Sevmek nasıl bir şey biliyormusun Hafize?
Dur ben tarif edeyim kendimce...
Sevmek;
İnsanı alıp götüren bir duygu.
Kalbini gümbür gümbür attıran,
Vücudunu tir tir titreten,
İçini saran sıcaklığıyla eriten,
Seni senden alıp götüren,
Ruhunu başka bir ruha kenetleyen,
Hayatına değer katan,
Seni bambaşka bir insan yapan,
Ağlatan geceler boyu zaman zaman,
Ve gülümseten günler boyu durmadan....
Sevgi güzel bir duygu Hafize. . . .

Gölgemi gölgeleme;
Işığıma karış.

Sev sadece ...

Sesimi sev;
Sessizliğimi sevdiğin kadar.

Öfkemi sev ...
Dinginliğimi sevdiğin kadar.

Beni sev ...
Kendini sevdiğin kadar.

Kendini sev ...
Sevildiğin kadar.

Sesimi sesine kat benimle konuş
Sessizliğim ol halime karış

Öfkeni al öfkemle yarış
Dinginliğimi al kendinle barış

Beni sev ...
Kendini sevdiğin . . .

Saatler saatleri kovaladı
Günler,haftaları
Aylar yılları....
Küçücük bir sevda tohumu
Geldi yüreğime yerleşti
Bilinmez yerini mi çok sevdi?
Günden güne büyüdü,
Serpildi güzelleşti...
Hani o çocuk şarkısında olduğu gibi..
Tohumlar fidana,
Fidanlar ağaca
Ağaçlar ormana dönmeli....
Döndü..
Büyüdü,büyüdü,büyüdü
O minicik tohum kocaman ormana dönüştü yüreğimde
Yaprakları yeşerdi,rengarenk çiçekler açtı gönlümde. . . .

YA SENİNLE YA SENSİZ


Ya hep ya hiç sevgilim
Ya seninle ya sensiz
Olamaz başka biri
Ya seninle ya sensiz!

İstersen al at beni
İstersen yarat beni
Dağ gibi deniz gibi
Ya seninle ya sensiz!

Olmasa da sevenim
Ağlayanım gülenim
İlk sözüm son yeminim
Ya seninle ya sensiz!

İstersen sevme beni
İstersen bekle beni
Taş gibi . . .