Ağlamak istiyorum; bana, gül… diyorsun.

Başımı alıp dağ tepe giden ben olayım; diyorum. Yok, seni buraya ben bağladım, çözülemezsin, diye ayak diriyorsun.

Didik didik olmuş bir yüreğim var; kimden yedim bu silleyi, diyorum. Kanlı hançerini eteklerimin kıvrımlarına saklayıp: “Bilmem ki ben de onu arıyorum” diye, şaşırt­macaya kaçıyorsun.

Kimseyi istemiyorum, kimse ile konuşacak tek kelâmım kalmadı, diyorum. Sırtıma dünyâ kamçısını ça­lıp, beni zorla beşer . . .

Kapındayım.

Seni bekliyorum.

Gözlerim keskin ol­masa da, ey adımlarının sesinde en yakıcı âhengi buldu­ğum!

Zaman ve mesâfelerin ardından ayak seslerini din­liyor, Seni nerelerden, tâ nerelerden izliyor, seçiyor, tanı­yor, görüyorum.

Ya sen, beni hatırlamak istediğin vakitler, başımı ka­pıya dayalı bekler görüyor musun?

Yoksa, iftiharla ta­hammül ettiğim, ıztırâbımın ağırlığından omuzlarına dü­şen paya dayanamaz olup da, . . .

Padişahın parmağında kıymet biçilmez bir yüzük varmış.
Padişah bir divanda olanlara sormuş:
“Bu yüzükten kıymetli daha başka var mıdır?...”
Herkes:
“Hayır yoktur şevketlim!” diye cevap vermişler.
içlerinden birisi:
“Vardır!” diye cevap vermiş.
Padişah hiddetlenmiş:
“Atın bu adamı zindana!” adamı zindana atmışlar…
Bir müddet sonra :
“Adamı getirin” demiş, getirmişler.
“Benim bu yüzükten daha kıymetli olan nedir onu söyle . . .

. . .

Bugün esef ederek ve buna göz yaşı ilâve ederek söyleyebiliriz ki :

1-Kadını reklam vasıtası yapmak
2-Kadın ticareti yapmak
3-Çıplak resimlerle teşhir etmek
4-Çırçıplak güzellik müsabakası yapmak bunları hiç bir kadın yaradılışında istemez.
Kendisinde hicab vardır.
Kadını bu vaziyete sokan bu günün erkekleridir.
Eski devrin başka şekilde doğuşudur ki işte bu müstehcenliktir.
Kabahat bulmayınız.
Şunu unutmayınız ki kadına tecavüz . . .