saçlarını rüzgarda savurma, beni berbad etme
naz edip varlığımı kökünden sökme
şehre şöhret olma, beni deli divane edip dağlara düşürme
şirin işvelerini gösterme de beni ferhat etme

ellerle mey içme, ciğerim delip meyden kızıl kanatma
yüzün benden çevirme, feryadımı göklere yükseltme
zülfün döküp beni mahvetme, lülelerine beni mahkum etme
çehreni o kadar güzelleştirme de beni berbad etme

güller açsın yanağında, vazgeçeyim gülden . . .

Ağlayalım Atatürk'e
Bütün dünya kan ağladı
Başbuğ olmuştu mülke
Geldi ecel can ağladı

Şüphesiz bu dünya fani
Tanrı'nın aslanı hani
İnsi cinsi cem'i mahluk
Hepsi birden ağladı

Doğu batı cenup şimal
Aman tanrım bu nasıl hal
Atatürk'e erdi zeval
Amir memur altın kürsü
Yas çekip mebsan* ağladı

İskender-i Zülkarneyin
Çalışmadı bunca leğin
Her millet Atatürk deyin
Cemiyet-i . . .

Çökünce vatanın bağrına düşman,
Gizlice Samsun’a vardı ATATÜRK,
Dedi ki;”gelenler olacak pişman,”
Her zorluğa göğüs gerdi ATATÜRK.

Hürriyet aşkıyla tutuştu bağrı,
Erzurum, Sivas’ta eyledi çağrı,
Kalbinde sızladı bir yaman ağrı,
Kurtuluş rüyası gördü ATATÜRK.
,
Dağılmış ordular toplandı bir bir,
Ulaştı dört yana müjdeli emir,
Azmi çeliktendi, yüreği demir,
Yiğitler yiğidi er’di ATATÜRK.

Sakarya, . . .

Yiğitler silkinip ata binince(Orjinali binende)
Derelerde, Bozkurtlara ün olur
Yiğit olan döne döne döğüşür
Kötüler,kavgadan kaçar Hun olur

Bir yiğit, cidasın almış eline
Ser'ini koymuşlar yiğit yoluna
Kalkan paralana,zırhlar deline
Kanlı Gömlek, Koç Yiğide don olur

Bir yiğit, cidasın almış atıyor
Ağ elleri, kızıl kana batıyor
Bir kötü kavgadan, dönmüş kaçıyor
Kaçma kötü kaçma,şimdi dön olur

. . .

Eski Türk Yasasından bir- iki madde:

1- Türk’ten köle olmaz.

2- İki Türk, tek düşmana saldırmaz.

3- Atlı bir Türk, yaya düşmana saldırmaz.

4- Yalan söylemek yasaktır.

5- Aman diyene el kaldırılmaz.

6- Kadın ve çocuğa vurulmaz, esir edilmez.

7- Bunlara riayetsizliğin cezası ölümdür.



Bu mertlikle yoğrulmuş Türkler, İslamiyeti bir zırh olarak ruhlarına giydiler… . . .