Mihail Şçedrin
VIP VIP Üye
Mihail Yevgrafoviç Saltıkov-Şçedrin
Vikipedi, özgür ansiklopedi
Kont Mihail Yevgrafoviç Saltıkov-Şçedrin, takma adı N. Şçedrin,(Rusça: Михаил Евграфович Салтыков-Щедрин. Saltıkov-Şedrin olarak okunur), (27 Ocak 1826, Spas-Ugol, Tver-10 Mayıs 1889, Petersburg), Rus edebiyatının en büyük yergi ustalarından sayılan radikal eğilimli romancı.
Taşralı soylu bir ailenin çocuğuydu; çocukluğunda annesinin köylülere karşı acımasız tutumuna tanık oldu. Bunu sonradan en önemli yapıtlarından olan ve kasvetli çocukluk yıllarını dile getirdiği Poşehonskaya Starina'da (1887-89; Poşehona'daki Eski Günler) anlatacaktı. 1838'de Çarskoye Selo'ya, yüksek devlet görevlileri yetiştiren Çarlık Lisesi'ne gönderildi. Şiir yazmaya da orada başladı. Rusya'nın bürokratik yönetimine karşı çıkarak Petersburg'daki devrimci çevreye katıldı ve eleştirmen Vissarion Belinski'yle tanıştı.
1847'de radikal eğilimli Sovremennik ve Oteçestvennye zapiski dergilerinde eleştiriler yazmaya başladı. Zaputannoye delo (1848; Karmaşık Bir İş) adlı öyküsünde, Fransız ütopyacı sosyalistlere duyduğu yakınlığı dile getirdiği için Vyatka'ya (bugün Kirov) sürüldü; orada serbest bırakıldıktan sonra, yeniden edebiyat çalışmalarına döndü. 1855'te Petersburg'a döndükten sonra, Vyatka'daki bürokratları yeren Gubernskiye oçerki başlığıyla bir araya getirdiği yergili hikâyeleri radikal şair Nikolay Nekrasov'un yönettiği Sovremennik dergisinde yayımlandı ve büyük başarı kazandı. 1857'de Rus tüccarlarını konu alan tek komedisi Smert Pazuhina'yı (Pazuhin'in Ölümü) yazdı; oyun ancak ölümünden sonra 1893'te sahnelenebildi.
Saltıkov 1858'den sonra Ryazan ve Tver'de vali yardımcılığı ve Penza, Tula ve Ryazan'da vergi dairesi müdürlüğü yaptı. 1862'de devlet görevinden ayrılarak kendini tümüyle edebiyat çalışmalarına verdi.
Sovremennik'in yayın yönetmenliğine getirildi ve Nikolay Nekrasov'la birlikte Oteçestvennye zapiski dergisini çıkardı. Nekrasov'un ölümünden sonra (1878) sonra bu görevi tek başına üstlendi. Giderek daha eleştirel bir havaya bürünen ve acımasız bir gazeteci üslubuyla kaleme aldığı yapıtlarında, Rusya'daki yüksek devlet görevlilerini hedef aldı; İstoriya odnogo goroda (1869-70; Bir Kasabanın Tarihi), Gospoda Taskentkıy (1870) ve Pompaduri i pompadurşi (1863-74; Bay ve Bayan Pompadurlar). Son yapıtları arasında, toprak sahibi köklü bir ailenin çöküşünü ele alan Gospoda Golovlyovi (1876; Golovlev Ailesi) adlı romanıyla keskin toplumsal eleştiriler içeren Skazki dlya vzroslih (1880-85; Büyükler İçin Masallar) sayılabilir.
Vikipedi, özgür ansiklopedi
Sponsorlu Bağlantılar
Mihail Yevgrafoviç Saltıkov-Şçedrin
Taşralı soylu bir ailenin çocuğuydu; çocukluğunda annesinin köylülere karşı acımasız tutumuna tanık oldu. Bunu sonradan en önemli yapıtlarından olan ve kasvetli çocukluk yıllarını dile getirdiği Poşehonskaya Starina'da (1887-89; Poşehona'daki Eski Günler) anlatacaktı. 1838'de Çarskoye Selo'ya, yüksek devlet görevlileri yetiştiren Çarlık Lisesi'ne gönderildi. Şiir yazmaya da orada başladı. Rusya'nın bürokratik yönetimine karşı çıkarak Petersburg'daki devrimci çevreye katıldı ve eleştirmen Vissarion Belinski'yle tanıştı.
1847'de radikal eğilimli Sovremennik ve Oteçestvennye zapiski dergilerinde eleştiriler yazmaya başladı. Zaputannoye delo (1848; Karmaşık Bir İş) adlı öyküsünde, Fransız ütopyacı sosyalistlere duyduğu yakınlığı dile getirdiği için Vyatka'ya (bugün Kirov) sürüldü; orada serbest bırakıldıktan sonra, yeniden edebiyat çalışmalarına döndü. 1855'te Petersburg'a döndükten sonra, Vyatka'daki bürokratları yeren Gubernskiye oçerki başlığıyla bir araya getirdiği yergili hikâyeleri radikal şair Nikolay Nekrasov'un yönettiği Sovremennik dergisinde yayımlandı ve büyük başarı kazandı. 1857'de Rus tüccarlarını konu alan tek komedisi Smert Pazuhina'yı (Pazuhin'in Ölümü) yazdı; oyun ancak ölümünden sonra 1893'te sahnelenebildi.
Saltıkov 1858'den sonra Ryazan ve Tver'de vali yardımcılığı ve Penza, Tula ve Ryazan'da vergi dairesi müdürlüğü yaptı. 1862'de devlet görevinden ayrılarak kendini tümüyle edebiyat çalışmalarına verdi.
Sovremennik'in yayın yönetmenliğine getirildi ve Nikolay Nekrasov'la birlikte Oteçestvennye zapiski dergisini çıkardı. Nekrasov'un ölümünden sonra (1878) sonra bu görevi tek başına üstlendi. Giderek daha eleştirel bir havaya bürünen ve acımasız bir gazeteci üslubuyla kaleme aldığı yapıtlarında, Rusya'daki yüksek devlet görevlilerini hedef aldı; İstoriya odnogo goroda (1869-70; Bir Kasabanın Tarihi), Gospoda Taskentkıy (1870) ve Pompaduri i pompadurşi (1863-74; Bay ve Bayan Pompadurlar). Son yapıtları arasında, toprak sahibi köklü bir ailenin çöküşünü ele alan Gospoda Golovlyovi (1876; Golovlev Ailesi) adlı romanıyla keskin toplumsal eleştiriler içeren Skazki dlya vzroslih (1880-85; Büyükler İçin Masallar) sayılabilir.
Biyografi Konusu: Mihail Şçedrin nereli hayatı kimdir.
🌘 🚀
