Charles Augustin Sainte-Beuve

SAİNTE-BEUVE (Charles Augustin), fransız yazar ve edebiyat eleştirmeni (Boulogne-sur-Mer 1804 - Paris 1869). Tip öğrenimi gördükten sonra Giobe'da eleştirmenliğe başladı. Daha 1827'de Hugo'nun Odes et Ballades adlı yapıtı üzerine yazdıkları ve Tableau historique et critique de la podsie française et du theâtre français au XVI. sidde (XVI. yy. fransız şiiri ve transız tiyatrosunun tarihsel ve eleştirel tablosu) [1828] adlı incelemesiyle, yeni şiire duyduğu yakınlığı dile getirdi ve Revue de Paris’de yayımlanan yazılarında iki nokta üzerinde durdu: klasik fransız yazarlarının önemine parmak basmak ve Hugo’nun “gerçek bir şair" olarak hakkını teslim etmek. Sainte-Beuve şiir (Vie, podsies et pensâes de Joseph Delorme [Joseph De lorme’un yaşamı, şiirleri ve düşünceleri], 1825) ve romanda (Voluptd, 1834) sağlayamadığı başarıyı eleştirel yapıtlarıyla elde etti: bu yapıtlarında incelediği sanatçıların kişilikleriyle yazarlık yeteneğini bir arada ele alabilmek için portre ile çözümlemeyi birleştirdi (Critiques et portraits littâraires [Eleştiriler ve edebi portreler], 1836-1839). Aynı dönemde, Port-Royal’ (1840-1859) adlı tarih çalışmasında, bir “doğal manevi tarih"ten ayrı düşünülemeyecek ve bir edebiyat bilimine temel oluşturacak “benzer zihin yapıları”nın bir sı-nıflamasına girişti. Buna koşut olarak, Louis Napoleon Bonaparte'ın da desteğiyle, Pazartesi’ konuşmaları’nı (Causeries du lundi) [1851-1062], ardından Nouvea- ux Lundis'yi (1863-1875) kaleme aldı. Gelenekte ifadesini bulan düzenin ve aklın izleyicisi olarak eleştirmen, modern estetik zorlamalara karşı ılımlı bir sanat çerçevesinde hakikati ortaya koymayı başaran belli bir klasikçiliğin sözcülüğünü yapacaktı. Sainte-Beuve Pazartesi konuşmalarımdan sonra mektuplarını, Proudhon'u (1872) ve Cahiers'yı (Defterler) [1876] yayımladı. Sainte-Beuve, düşünmeye yatkın zekâsı, bir orta yol bulma çabası ve ya- şamöyküsüne duyduğu yakınlıkla, transız üniversite çevrelerinin en çok başvurdukları eleştirmen durumuna gelmiştir. (Fr. akad., 1843.)