Apansız gidişlerin çaresiz iç çekişlerin ve solup gitmiş gülüşlerin ortasında yarım kırık ve efkarlıyım şimdi.Aşka dair umutlarımı ve yarınlarımı kaybetmek üzereyim…
Seni yok bilmek kadar ağır bir ceza olabilir mi?
Yokluğunu kabullenmek kadar kahredici bir gerçek olabilir mi?
Ne ağlamak kandırıyor beni artık ne haykırmak bastırıyor isyanımı. Sensizliğin ortasında öylece duruyorum…
İflah olmayacak bir aşkı aslında baştan belliydi.Sen hep kaçmaya hazırdın benim kadar bağlanmamıştın bu aşka.”KORKUYORUM” diyordun hem beni hem kendini kandırıyordun.Oysa sen,benden ya da aşktan değil sen kendinden korkuyordun.
Bir aşkı ayakta tutabilme yaşatabilme cesareti yoktu sende. Yarınlarda yaşanmaz aşk,bugünün kıymetini bilmiyorsan yok hükmündedir aşkın.
Sen yarına bakarken,”NE OLACAĞIZ BİZ” diye sorarken kaçırdın bugünü. Kaygılarla kuşkularla yaşadın. Seni sevmekten başka hiçbir şeyi düşünmeyen ben, bu kaygıların ortasında çaresiz kaldım. Bekledim bitsin, bekledim geçsin diye ama nafile.
Aşk Bitti, Ömür Geçti Ama Kaygılar Tükenmedi…
Yok ağlamıyorum artık. Ağlanacak zamanları bitirdim çoktan. Kızgın da değilim sana kırgının o kadar. Senin beni kırmana alışmış olmalıydım oysa, demek alışamamışım. Demek hala kırabiliyorsun beni…
Aslında bu seni hala sevdiğimi gösteriyor ama sen bir itiraf olarak algılama bunu.”BAK NE HALDEYİM,DEMEK İÇİN SÖYLENMEDİ BU SÖZLER” kendi kendime dert yanıyorum, yakınma hakkımı kullanıyorum, hepsi o kadar.
Yüreğimdeki yaranın hiç olmazsa kanaması dursun diye yazıp çiziyorum işte böyle. Kendimi avutuyorum kelimeler parmaklarımın ucundan döküldükçe sanki içimden de sökülüp atılacakmış gibi geliyor…
Gitmeliyim artık günlük hüzün randevusu geldi çattı, bekletmemeliyim
Yalanlar söyle bana
Olur da bir gün biterse bana olan aşkın, olur da gitmek istersen ve ben ısrarla ”Neden?” diye sorarsam, sakın bana ”Seni sevmiyorum artık” deme. Dürüst olma, istemiyorum.
Bahaneler bul, yalanlar uydur. Beni suçla mesela, de ki ”Her şeyin sorumlusu sensin…” Yemin ederim itiraz etmem sana. Her şeyi çekerim sineye, her şeyi kabullenirim. Sadece beni sevmediğini duymaya dayanamam ben. Bunu söyleyeceğine öldür, daha iyi. Emin ol, canım daha fazla yanmaz…
Gitmek istersen sakın ”Bir başkası var… “ deme bana. Varsa öyle biri, sakla kendine,ben bilmek istemiyorum.”Bir başkası var” dediğin an korkarım tepkimden, korkarım yapacaklarımdan . Bu yüzden mesela de ki bana, “İlişkimiz yoruldu, dinlendirelim...” Bu en basit, en kanılmayacak bahaneye bile kanmaya hazırım.
Gitmeyi kafana koyduysan eğer ve artık hiçbir şekilde heyecanlandıramıyorsam seni, haber vermeden git, bir şey söylemek zorunda değilsin. Bırak merak edeyim, bırak yollara düşüp seni arayayım. Gerçek, her zaman en iyisi değildir ve ben, her gerçeği kaldıracak kadar güçlü değilim. Bakma öyle göründüğüme. Konu sen olunca, en zayıf, en aciz halime bürünüyorum. Seni kaybetmekten deli gibi korkuyorum.
Gitmek istiyorsan eğer sakın ağırdan alma, hemen git. Beni oyalayıp biraz daha alıştırma kendine. Kesin olsun gidişin, dönüşlerden arınmış olsun. Bana, senden geriye hiçbir şey kalmasın. Hiç yaşamamışsın, hiç benimle olmamışsın gibi…
Anılarla baş ederim, merak etme ama sen gideceksen hazırla bahanelerini, beni gerçeklerle yüzleştirme…
Son düzenleyen ÖmÜrCeK; 10 Eylül 2008 00:05
Sebep: Mesajlar Otomatik Olarak Birleştirildi
Sizin Şiirleriniz
