Gitmek mi Kolay? Yoksa Kalmak mı? - Sayfa 85

Tüm ışıkları söndürdüler yine
Benim karanlıktan korktuğumu bile bile
Ben bu gece de sensizim yine
Karanlıkların içinde bir yerde
Hayalin canlandı yine gözlerimde.

Seni sevdiğimi söylediğim bu yerde,
Şimdi duvarlarla paylaşıyorum bunu sessizce.
Yine seni düşünüyorum ve seviyorum seni delice
Senin beni sevmediğini bile bile,
Bilmem ki böylesine sevda niye?

Söz geçmiyor deli gönlüme,
Adete yaşamıyorum sensiz geçirdiğim günlerde,
Bugün yine seni gördüm düşümde,
Bir türlü uzanamadım ellerine.
Ayırdılar bizi, seni de verdiler ellere.
Kader dediler bu ettiklerine!
Sevgimi silemezler, ne yapsalar ne etseler de.
Birgün gelip ölsem de,
Sevgim yaşayacaktır tüm aşıkların yüreğinde.

Sevdiğim

Sor bana “derdim nedir” de,
Bil, de, bileyim sevgilim.
“Derde çâre nerdedir” de,
Bul, de, bulayım sevgilim.

Arzumu ve isteğimi,
Biliyorsun dileğimi,
Yüreğine yüreğimi,
Sal, de, salayım sevgilim.

İstersen buz gibi suya,
Dilersen sonsuz uykuya,
Ya da bir dipsiz kuyuya,
Dal, de, dalayım sevgilim.

Neler yaptırır aşk, neler,
Yeter ki sen bir emir ver,
Dağı taşı birer birer,
Del, de, deleyim sevgilim.

Hadi farzet ki hastasın,
Ya da bir ihtiyaçtasın,
Der miyim hiç uzaktasın,
Gel, de, geleyim sevgilim.

Aram yok nefretle kinle,
Bırak nazı da söz dinle,
Baştan aşağı seninle,
Dol, de, dolayım sevgilim.

Bulup yine bir bahâne,
Yenir mi deme böyle nâne,
Uğruna deli dîvâne,
Ol de, olayım sevgilim.

isimsiz kral

düş okyanusu

içimde geç kalınmış yolculukların buğusu
vuslata hasret saatlerde
yüreğimdeki ateşi söndüremez su…
sıfırın altında düş okyanusu
... ateşi alevlendirdi doğrusu

... yüreğimin efendisi
yediveren gül olur kendisi
yalnızlığımın kahramanı
ölesiye çıldırmış mecnun birisi
akıl ziyanda onunla kalmış
haberi yok dünyamın bilgesi

bir de köşeden baktım…katrandı
...yürek değil beden usandı
yüz derecinin üstünde su
gökyüzünde güneş uyandı
umutlar yalnızlığı yağdırmış
başım iki avuç içinde dize dayandı

belki bir düş belki ayandı
...yedi sene bu yürek nasıl dayandı
el değmeden tuz bastım yaralarıma
andıkça adını her an kanadı ha…kanadı
gün doğmaz sokaklarda sensiz, sessiz
sevda! ! ! ... diye inleyen
kaç garip yeni güne uyandı

ateşi söndürdü su
gerçeği bu hem de doğrusu
ne dumanı kaldı ne de buğusu
senin gelmen hayal biliyorum
belki de…ihtimalin
sıfırın altında düş okyanusu
…içimde düş okyanusu hele bir düşün okyanusu…

Aydın Gürz

Gitmeler Çok KolayBu gitmeler bu kadar kolaylaştı
Yüreğinden gelen tek bir kelimeye muhtaç kalıyorum bazen
Kendimi bulmak istiyorum gözlerinde kaybolmak değil
Acımazlıklar sarıyor yüzünü ve yanıyor yüreğim
Eriyor bedenim çalan parçaların kemanında
Yaslar süzülüyor gözlerimden akıyor yavaş yavaş ve damlıyor boşluklara
Görülmemeye mahkum kalan gözyaşlarım bitmek bilmiyorum
Nefes almak zorlaşıyor haykıramıyorum o yüreğine duysun beni diye
Olmuyor hayat ve aşk cok zor bu dünyada
Mutluluğu yakalamak başka bir yürekte gözde
....
Esra Karataş

AŞK....

Şimdi sen kalkıp gidiyorsun. Git.
Gözlerin durur mu onlar da gidiyorlar. Gitsinler.
Oysa ben senin gözlerinsiz edemem bilirsin
Oysa Allah bilir bugün iyi uyanmıştık
Sevgiyeydi ilk açılışı gözlerimizin sırf onaydı
Bir kuş konmuş parmaklarıma uzun uzun ötmüştü
Bir sevişmek gelmiş bir daha gitmemişti
Yoktu dünlerde evvelsi günlerdeki yoksulluğumuz
Sanki hiç olmamıştı

Oysa kalbim işte şuracıkta çarpıyordu
Şurda senin gözlerindeki bakımsız mavi, güzel laflı İstanbullar
Şurda da etin çoğalıyordu dokundukça lafların dünyaların
Öyle düzeltici öyle yerine getiriciydi sevmek
Ki Karakoy köprüsüne yağmur yağarken
Bıraksalar gökyüzü kendini ikiye bölecekti
Çünkü iki kişiydik

Oysa bir bardak su yetiyordu saçlarını ıslatmaya
Bir dilim ekmeğin bir iki zeytinin başınaydı doymamız
Seni bir kere öpsem ikinin hatırı kalıyordu
İki kere öpeyim desem üçün boynu bükük
Yüzünün bitip vücudunun başladığı yerde
Memelerin vardı memelerin kahramandı sonra
Sonrası iyilik güzellik.

Kalmak ağır geldiğinde gitmeli insan
Bırakıp ardında hayatın anlamlarını
Yol almalı kendi bilinmezliğine doğru,
Hep ağır gelir ama doğruyu söyler yürek..
Güneş batmadan aşmalı bu yüzden,..
Hasretin yamaçlarını...

Vakti geldiğinde gitmeli insan
Unutup tüm amaçlarını
Kalmak ağır geldiğinde gitmeli insan,
Uzanıp sevda kıyılarına sarılmalı güneşe
Günlerce yatmalı, günlerce kalmalı,..
Yıllarca yanmalı..
Yakmalı hasretin her çeşidini.
Savurup küllerini denize
Kaçmalı...

Vakti geldiğinde gitmeli insan
Öte diyarlara uçmalı.
Gelip oturmuş yüreğinin tam da ortasına..
Durup, gitmesede , duymaz..
Duygu kimin?, sevda kimin?
Ezilmiş altında kanayan yürek kimin?..
Durdurup, bak desen bakmaz.
Kalmak ağır geldiğinde gitmeli insan...

Ne güzelde bakıyor güneş sımsıcak,
Yüzü gülüyor aynasında tüm şehrin.
Bu neyin manasıdır ki;
Birazcık naz yapıpta dur diyemiyor yüreğin..
Havası kapkara olmalı artık,
Kalbi siyaha boyanmış bu şehrin.
Ekmeği kara , suyu kara...

Vakti geldiğinde gitmeli insan..
Bırakıp yüreğini uzaklara..
Her şey durulur belki ve vurulur sevgin..
Kaybolur hasret yok olursun sen.
Ağlamak sızlanmak fayda etmez artık
Çevirip gözlerini arkaya bakmak olmaz
Sığmıyorsa için içine olduğun her an..
Öyle bir başına kalmak olmaz...

Kalmak ağır geldiğinde gitmeli insan..

Acı Gün



Bir kanadım kırıldı
Uçamıyorum
Uçmak da istemiyorum
Uzaklara gitmek çok uzaklara
Yüreğimi çıkarıp gitsem gidebilir miyim?

Sadece uyumak istiyorum
Hiç düşünmeden uyumak
Uyusam da, yüreğimi çıkarıp uyanabilir miyim?

İlk defa korkuyorum yaşamdan
Yalnızlıktan korkuyorum
Yapabilir miyim, bilmiyorum
Yapabildiğim en iyi şey,
Hiçbir yere gitmek
Hiçbir yere doğru gitmek...

isimsiz kral