Gitmek mi Kolay? Yoksa Kalmak mı? - Sayfa 67

Gidiyorum
ceketimi attım sırtıma

Sponsorlu Bağlantılar

gidiyorum dostlar buralardan
dönüp te bakmadan ardıma
gidiyorum dostlar buralardan

her yanımda ezilmişlik
ufkuma doğru yürüyorum
beni kahreden yıkılmışlık
onuda yanımda götürüyorum

biçare, mahzun yüreğimi
hazin duygularım dişlerken
temiz zamana kaçıyorum
geçitleri,ayaklarım işlerken

yokuşlara bir bir çıkarken
akan sulara bent oluyorum
habire bana doğru akarken
kendimi akıntıda buluyorum

mazime güle güle deyip
gurup vakti uğurlamak istiyorum
sabır taşını bağrıma basıp
artık kendimi ağırlamak istiyorum

Engin Namlı

Gitmek mi Kolay..? Yoksa Kalmak mı..?
Bavulları hep toplu durmalı insanın...
Bir gün telefonların hiç çalmayabileceği hesaplanmalı...
Tül perde arkasından misafir yolu gözlemekten vazgeçmeli...
İhanetlere, terkedilmelere, bir başına bırakılmalara hazırıklı olmalı...
Yalnızlığa alışmalı...
Çünkü omuz omuza günlerin vakti geçti.
Dayanışma, günümüzün borsasinin değer kaybeden hisse senetlerinden biri artık...
Bireyin keşif çağı, geride kırık dökük yalnızlılklar bıraktı.
Terörün bile bireyselleştiği çağdayız.
Zaman, birlikten kuvvet doğurma zamanı değil;
Zaman, tek basina dimdik ayakta kalabilmeyi becerme zamanıdır...
İşte o yüzden alışmalı yalnızlığa...



Sokaklar dolusu ıssızlıkla başbaşa yaşamayı göze almalı insan...
Güvendiği dağlardaki karlara bakıp ders çıkarmalı...
Hüzünlü bir şarkıyla paylaşılan gecelerde başını dayayacak bir omuz arama huylarından vazgeçmeli...
Sofrada tek tabağa, tabakta az yemeğe alışmalı...
Romanlardan, yalnızlığa yücelten paragraflar aşmalı evin en görünür duvarlarına...
Yalnızlık paylaşılmaz,paylaşılsa yalnızlık olmaz
Dizeleriyle başlamalı güne...
Telesekretere şu anda size cevap verebilecek kimse yok! denmeli,
Belkide hiç olmayacak...cevapsızlığa, sessizliğe ısınmalı...
Oysa sessizlik haksızlığa alkıştır.
Haklılığın onuru yaşatır insanı...
Susmanın utancı öldürür...
O yüzden en sessiz gecelerde Doğruydu, yaptım la teselli bulmalı insan.
Feryada komşuların yetişmemesine,
Soğuk duvar diplerinde sessizce ağlaşmaya alışmalı...
Kendiyle hesaplaşmaya çalışmalı...
Gece yastıkla ağlaşmaya, sabah aynayla gülüşmeye,
Kendiyle hüzünlenip, kendiyle keyiflenmeye hazır olmalı...
Hep başını alıp gidebilecek kadar cesur,
Ama hep kalıp savaşacak kadar gözüpek olabilmeli...
Sessizliği, sese dönüştürebilmeli...

Ve sırt çantasını her daim hazır tutmalı insan...
Yollarla barışmalı...
Yalnızlığa alışmalı...

BİZDEKİ ACIYI ÇEKMEYEN BİLMEZ,
ELİMİZDE KADEH BİRGÜN EKSİLMEZ
BİZ SEVERİZ BİZİ KİMSELER SEVMEZ
ADIMIZ SERSERİ KALBİMİZ DEĞİL

DERTLİDİR ŞARKILAR DİLİMİZDEKİ
BİR ÖMÜR ÇİZGİSİ YÜZÜMÜZDEKİ
YAĞMUR DEĞİL YAŞTIR GÖZÜMÜZDEKİ
ADIMIZ SERSERİ KALBİMİZ DEĞİL.
Hakkı Yalçın

Bu gece son, biraz sonra
Bu kapıdan son kez çıkıp yine kendimi
Vuracağım, yollara
Kim bilir kaç kere ıslanacak yüzüm
Elimi tut, düşman olma
Ne olur parça parça olmasın içimiz...

Gitmelerin eşiğindeki bir gecedeyim yine. Susmalara öyle alışmışki yürek son iki kelimeye bile yer bırakmıyor hüzünler... Bu sefer son... Dönüşü olmayan bir gidiş bu. Birazdan bu kapıdan çıkıp gideceğim. Adım gece olacak, sense ardımdan yere dökülen kalp kırıklarını toplayacaksın. Kim bilir belki de iki damla ile kutsayarak. İkimizde biliyoruz hiçbir parça diğeriyle denk gelmeyecek arada boşluklar olacak, iliklerimize kadar üşüten soğukları misafir eden boşluklar.. Boşver, varsın olsun sen beni tanıdığın gün öğrendin zaten yaralarını sarmayı. Sana getirdiğim her acıya mutlulukmuş gibi sarıldın. Oysaki ben hiç fark etmedim seni kanattığımı ...
Bu sefer son artık seni acıtmayacağıma söz verdim kendime... Kim bilir kaç kez uykulardan uyanacağım hıçkırıklarla, artık olmadığını bile bile seni arayacak gözlerim eve her gelişimde, belki de sohbetlerin olmayınca eksik kalacak çayımın lezzeti, yemeğimin tadı tuzu ve kahvaltılarımın keyfi ... Üzgünüm ama artık gitmeliyim.. Ne olur anla beni! Eğer şimdi gitmezsem daha fazla kan kaybını taşıyamayacak bu sevgi.. Her şeyi anlatabilirim de yüreğime ışıldayan gözlerinin düşman olması yok eder beni bir tek onu anlayamaz işte..

Ne kadar zor olsa da bu ilk değil ki kaç kez kan kaybından kaybettim ben ümitlerimi. Varsın bunu da kaybedeyim. Eğer gitmezsem sevdiceğim daha bir acıtır olacak bu yara ikimizi.. Bir eksik bir fazla fark etmeyecek kadar anlamsızlaştı hayatım bir anda. Birkaç cümlenin, bir dağı nasıl yıkabileceğini gözlerimle görmesem anlamazdım. Ama artık seni hayallerime ortak edemem. Bu geceden sonra kanattığım yaraları yok sayamam. Kızgınlığını ve kırgınlığını omuzlarımda taşıyamam.. Üzgünüm sen nefretini savurdukça duvarlara ben öylece kaldım hayatın tam ortasında. Issızlaştı bir anda, sıcacık sandığım yuva. Sen ne halin varsa gör dedin. Ve ben bittim, hayat bitti...


Mutlu ol iyi bak kendine
Ne olur gözüm arkada kalmasın
Uzun uzun seneler var önünde
Gün gelir sevgilim acıya alışırsın
Alışırsın .bu gece son...

Sen Git, Bırak Aşk Bana Kalsın
her Gidişine Ayri Bir Anlam Yüklüyorum, Yapma Tanri Aşkina! Ya Hep Kal Benimle Söz Etme Gidişlerden Ya Da Silinsin Isminde Cisminde... Oynama Benimle, Dengemi Bozuyorsun. Aşki Yaşayacak Yürek Birakmiyorsun Insanda, Böyle Değildin Sen...

Bittiyse Heyecanin Bileyim Ben De... "seni Seviyorum" Diye Başlayan Ve "ama..." Ile Devam Eden Cümleleri Duymaktan Biktim. Seviyorsan Seviyorsundur, Amasi Olmaz Bu Işin. üstelik Bir Cümlede "ama" Varsa Bir önceki Yarginin Hiç Bir Hükmü Yoktur Artik. "seni Seviyorum, Ama Birlikte Olmamiz Imkansiz..." Imkansiz Diye Biliyorsan Eğer Sevmiyorsun Demektir. Bahanelerin Arkasina Siğinma! Insanlarin Hayatina Sorgusuz Sualsiz Girip, Darmadağan Eden, Sonra Da Hiçbirşey Söylemeden Gitmeye çalişanlardan Nefret Ediyorum.. Böyle Misin Sende? Gerçekten Gitmek Mi Istiyorsun? Yürekli Ol Biraz, Haydi Konuş Söylemek Istediğini... Iki çift Söz: Haketmedi Mi Bu Aşk? Yaşanilan Bunca şeye Hiç Mi Saygin Yok??

Ah Ben Niye Yaniliyorum Hep? Niye "işte Bu" Dediklerim Sömürüyor Aşkimi? Biraz Daha Mi Kati Olmaliyim? Biraz Daha Mi Kapali Tutmaliyim Kapilarimi? Bazen Bu Dünyadan Olmadiğimi Düşünüyorum... Bu Devrin Adami Değilim!... Oyun çeviremiyorum, Hesap Yapamiyorum! Bana Ait Olmayan Kişiliklere Bürünüp Bir Plan Dahilinde Hareket Edemiyorum! Insaniz Biliyorum. Hepimizin Zaaflari Var. Hepimiz Egolarimiza Boyun Eğebiliyoruz... Iyi De Hep Beni Mi Bulacak Bunlar?

Hiç Bir Kaygiya Yer Vermeden, Hiçbir Hesabi Düşünmeden Açsaydi Bana Yüreğini Işte O Zaman Görürdün Bir Aşkin Nasil Efsaneye Dönüşebileceğini... Sen Gözlerini Kapiyorsun Bir Sen Varsin! Başka Hiç Kimseye Bakmiyorsun! Herşey Senin çevrende şekillenmeli, Herşey Sana Göre Düzenlenmeli... Beceremiyorum Kusura Bakma!!!... Aşk, Tam Teslimiyet Ister... Kendini Aşkin Kollarina Ya Birakirsin Ya Da Birakmazsin. "bir Yarim Dişarda Kalsin" Dediğin Noktada Aşki Boğarsin! Yok Edersin O Güzelim Duyguyu... Bu Yüzden Hep Cesurlarin Işidir Aşk!! Kaçişlari, Yalanlari, Aptalca Oyunlari Kabul Etmez... Aşk Saf, Duru Insanlari Sever. Kafasinda Binbir Tilki Dönenler Aşki Yaşayamazlar! Arinmalisin!! En Saf, En Duru Haline Dönmelisin Ki Yaşayabilesin Aşki!... Kisacasi Sevgilim, Sana Göre Değil Bu Iş... Senin Yolun Açik Olsun...
Sen Git, Birak Aşk Bana Kalsin!!!...

GİTMEK Mİ ZOR?

YOKSA KALMAK MI?

GÜLE GÜLE DİYEBİLMEK Mİ?

YOKSA HOŞÇAKAL DİYEBİLMEK Mİ?


SEN GİTTİN YA;YARIM KALDIM( adım)…

SÖZLERİM YARIM,OKUDUKLARIM YARIM,GÖRDÜKLERİM,BAKIŞLARIMIZIN YARISI…

YÜREĞİMİN ATIŞI YARIM,CÜMLELERİMİN “ÖZNE”Sİ YOK;YARIM….

ORTADAN İKİYE BÖLÜNMÜŞ SEVGİ SÖZCÜKLERİ GİBİ,SULARIN KESİK AKMASI GİBİ,YARIM GİBİ YARIM…

SÖYLEYEBİLDİKLERİMİN,YAZABİLDİKLERİMİN YARISI OLDUĞU GİBİ…

SEN GİTTİN YA;YAŞADIKLARIMIN YARISINI DA GÖTÜRDÜN…

MERHABA DİYEBİLMEK Mİ ZOR?

HADİ EYVALLAH DİYEBİLMEK Mİ YOKSA? KOLAY OLAN…


EKSİK DEĞİL Mİ BİR YANIMIZ?..


ARKANA DÖNÜP EL SALLAYABİLMEK Mİ?

YOKSA,YÜREĞİMİN YARISINI GÖTÜRDÜĞÜNÜ BİLDİĞİN HALDE,ZORAKİ GÜLÜMSEYEBİLMEK Mİ?

SEN GİTTİN YA;YARIM KALDIM( adım) …

GİTMEK Mİ HÜZÜNLÜ?

YOKSA KALMAK MI BURUK?

İÇİMDE DÖRT NALA KOŞAN AYRILIK,SENDE KALAN PARÇAMI MI ARIYOR?

DAHA NE ARIYOR Kİ BAHANE,

YARIM SENDE,YARIN BENDE KALMIŞKEN?

...ARDINDAN EL SALLAYABİLMEK Mİ KOLAY?..

YÜREĞİMİ GÖTÜRDÜĞÜNÜ BİLDİĞİN HALDE GİDEBİLMEK Mİ...?

Ben Seni Sevdim Mi? Ben seni sevdim mi? Sevdim, kime ne
Tuttum, ta içime oturttum seni
Aldım, okşadım saçlarını, öptüm
Içtim yudum yudum güzelliğini

Ben seni sevdim mi? Sevdim elbette
Bendeydi özlemlerin en korkuncu
Çıldırırdım sen ne kadar uzaksan,
Aşk değil, hiç doymayan bir şeydi bu

Ben seni sevdim mi? Sevdim doğrusu
Sevdikçe tamamlandım, bütünlendim
Biri vardı ağlayan gecelerce
Biri vardı sana tutkun; o bendim

Ben seni sevdim mi? Sevdim en büyük
En solmayan güller açtı içimde
Omrumu değerli kılan bir şeydin
Sen benim bozbulanık gençliğimde

Ben seni sevdim mi? Sevdim, öyle ya
Bir çizgiye vardım seninle beraber
Ve bir gün orada yitirdim seni
Ben seni sevdim mi? Sevdim, Ya sen beni? Ümit Yaşar Oğuzcan