Gitmek mi Kolay? Yoksa Kalmak mı? - Sayfa 88

Sen Gitttin

Sponsorlu Bağlantılar

Sen gittin evimin adresi, kapımın zili gitti
Sen gittin sazımın teli, kuşumun dili gitti
yangınlar düştü yüreğime /ıssızlaştı şehir
sokaklara hüzün yağdı/ gözlerime yağmur
üstüme kapandı kapılar, ben kapandım içime
günlerce haftalarca ağladım
kırık bir ağaç dalında,öksüz bir kuş gibi kaldım

Sen gittin
hazanlar başladı bahçemde
yaprağa duran ağaçlarım gitti
umutlarım gitti,baharlarım
tutam tutam saçlarım gitti
dudağımda şarkılar öksüz kaldı
yanağımda damlalar
katar katar göçüp gitti kuşlar
bir bulut gibi nehirler gibi
gözlerimde akıp gitti yaşlar
kapandı üstüme kapılar, açılmadı bir daha
bir daha güldüğümü gören olmadı
zehir-zıkkım oldu yaşamak
küstüm bütün dünyaya

Sen gittin
kapımın zili, kuşumun dili
sazımın teli gitti
yüreğimde kanayan siirler
masamda sigara izmaritleri kaldı
ben kaldım öyle kimsesiz öyle tesellisiz ortalarda
birde yıkıntım
yaslandığım duvarlarım yıkıldı,güvendiğim dağlarım
her gece yıldızlara bakıp bakıp ağlarım

Sen gittin
Şiirlerim öksüz kaldı
kalemlerim, defterlerim
ellerim, gözlerim, kirpiklerim
yüreğimde kalkıp giden gemilerim
dillerim öksüz kaldı
dağıldı ne varsa senden yana geride kalan
çöl oldu şiiristanım
hayalim
Sen gitin
hayalim
insafsız ayaklarına
toprak ola yazısı kaldı
kalbimin sızısı

sen gittin,ben bittim, masal bitti..

isimsiz kral

GİDERİM

İçimde bir acı fırtına kopar
Bulutlarda şimşek çakar giderim
Bitmeyen arzular yolumu kapar
Çılgın bir sel gibi yıkar giderim

Anlarım eşitten farkını farkın
Yıllar süren ömrü biter merakın
Keder uzak olur; mutluluk yakın
Yorgun kafesimden çıkar giderim

O an, zaman durur, mekan silinir
Sonsuzluğa doğru nefes alınır
Ruhum bir damla su, göğe salınır
Süzüle süzüle akar giderim

Çile denizinin görünür dibi
Alır beni yüreğimin sahibi
Geceyi süsleyen yıldızlar gibi
Ben de, bir meş'ale yakar giderim

Birgün utku için, hicran yerine
Dalmak için hülya bahçelerine
Dostların ıslanmış çehrelerine
Son defa, hasretle bakar giderim
Nurullah GENÇ

Ayrılık Yorgundu Gözlerinde Giderken

Uzun direkli gemiler ayırdı,
Hasret boyu dalgalar kopardı bizi bizden.
Rıhtımlar göz yaşlarına boğuldu sen giderken.
İnce bir duman gibi kayboldu gemi.
Bir tek kırmızı gül ,dudakların gibi,
Sana olan aşkımdı anlatamadığım.
Damarlarımdaki kanla verdim rengini.
Öyle güzeldi ki, koparmaya kıyamadım.
Solmasın bizim gibi.

Sana ilk el sallayışım bu.
İlk veda edişim, belkide son.
Göz yaşlarımı göremezsin bakma yüzüme.
Kalbime akar yaşlarım,ağlamıyorum desem de.
Şimdi ayrılık zamanı,
Kelimeler boğazıma düğümleniyor.
Sana hiç kal demedim,yinede diyemiyorum.
Gidiyorsun nasılsa.
Seni hiç sevdiğimi de söylemedim.
Artık duymasanda söylüyorum.
Sevdim işte.
Kısacık mı sürdü beraberliğimiz.
Yoksa çok mu uzun,
Yinede güzeldi ya olsun.
Paylaştığımız bir yudum mutluluk,
Bir yudum sevgi.
Sanki en büyük zenginlik gibi.
Yokluklar cebimizdeki para,
Acılar banka hesabımız.
Yinede sevgiyle mutlulukla doydu karnımız.
Küçük ,küçücük mutluluklardı aradığımız.
Bir tahta masa, iki iskemle ,bir sıcak çay.
Baş başa içtiğimiz,belki bir kadeh rakı.
Sonra,sevişmelerimiz.
Böyle mi bitmeliydi her şey , böyle mi sona ermeliydi.
Hiç bir şey söylemeden
Kızmanı istedim ,bağırmanı ,haykırmanı.
Gözlerinde ki bir kaç damla yaşı göremedim.
Arkanıı dönüp giderken.
Belki sende ağlıyordun benim gibi.
Gizliden , gizliden.


isimsiz kral

Gitme Zamanı Geldi

gitme zamanı geldi
kimse tutmaz artık beni
içim kan ağlar
ben ağlarım durmadan
gözyaşlarım sel olur
içime dalarım yine,sen gelirsin aklıma
unutulmuyorsun,ilk aşk buna derler
sonra herşey anlamsızlaşır
eskiden olsaydı keşke dersin
hüzünlenirsin onu düşünürken
ama o bilmez senin ne durumda olduğunu
ve hayatın boyunca ağlarsın
ölümü geçirirsin o an aklından
ama ecel gelmez.
Kemal Kara

Göçmen Kuşun Vedası

I.
aşka doğunca veda boğar aşkı hıçkırık
şiir muztarip kalır kalemim aşka kırık

zamanın kollarında büyüyemeyen sürgün
göçmen kuş / ayrılığın hasretime dökülür
yandıkça ve yağdıkça gözüm puslu / kalb üzgün

deniz kırlangıcımsın anıların bendedir
bir sonbahar çiçeği gibi soldurma beni
göçebeyim göçmen kuş / benim dünyam sendedir

yalnızlık yola çıkıp sevdaya yandığında
hasretine susamış bir yâr gibi beklerim
kelebek dolu ruhum adını andığında
seyyahını özlemiş diyar gibi beklerim
sahrama yaprak döken hazan olma göçmen kuş

bir gece ayışığı ıslattı gözlerimi
güneşi bulamadım yakamoz ağlarında
yanına al da ısıt titreyen sözlerimi
kanat çırp sırrımızın handesiz dağlarında
bir gece ayışığı ıslattı gözlerimi

II.
şebnem yutan şûlede heybesiyim ezginin
gezgin benim içimde / ben içinde gezginin

gök / yüzümün sancısı kanayan yara mısın
duydum aşka inleyen nağmesini ömrümün
sen ıssız sefineden görünen kara mısın

sensizliğin göğünde sessizliği yaşadım
uzun lafın aşkıyım ve biten aşkın lafı
dokunmayın ağlarım yas tutuyor kanadım

hangi bir özlem böyle seni delice bekler
gözesine dilenen pınar gibi beklerim
bu güneşi ağlatan gelmeyişinmiş meğer
izlerinin çölünde yanar gibi beklerim
ardınsıra sevgime zindan olma göçmen kuş

sana ben kadar yakın / bana sen kadar uzak
ardında varlığımı serseri eden yollar
bulduğum her işaret ya dönemeç ya tuzak
uçurumuna vardı uzayıp giden yollar
sana ben kadar yakın / bana sen kadar uzak

III.
derviş olsam da gece sana yıldız toplasam
aşkın semaverinden sevdanı yudumlasam

denize kırağılar düşmemişti ki henüz
göçtün gittin sürüne yavru kırlangıç gibi
kaç bahar sonra düşer can evime yönünüz

yaz güneşi girince evine bir baharın
binbir aşk masalında bulur muyum ben seni
doğar mı hiçbir daha kanatlarında yarın

acıları saklayan ayrılıklara küstüm
çiçekleri büyüyen bahar gibi beklerim
gittikçe boğsa beni hançeremde bir düğüm
yolunu kâh gülerek kâh ar gibi beklerim
dakika yudumlayan zaman olma göçmen kuş

bebeler göçmen kuşu dinliyor masal diye
ben seni sonbaharda serzenişle tanırım
susmak bilmez bir ağıt kaldı senden geriye
ay diyorum sadece dilimde ismin yarım
bebeler göçmen kuşu dinliyor masal diye

IV.
hüzün lekelerimden bir baldıran büyüdü
açtı da karanfilim ellerinde üşüdü

dökülen her sağnağın rafından düştü melâl
kanadın çalılara takıldı göçmen kuşum
hüzünbaz gençliğimi bulmuş yine hoşça kal

zambaklar üşüse de kırağı yine yakar
azade leyl-ü nehar iğreti yazgısında
boyun bükmüş mateme ayrılığında bahar

göçebeyim göçmen kuş göçebesin göçebe
gölgeni yıllar yılı nigâr gibi beklerim
zihnim en cüretkar sitemlerine gebe
buluta pusu kuran rüzgar gibi beklerim
hayallerimi alıp kaçan olma göçmen kuş

düşümde bir kelebek bataklığa düşüyor
tavan aralarında kayboluyor sevincim
ellerimde bir kızın avuçları üşüyor
ayrılık çıkmazında çırpınıyor bilincim
düşümde bir kelebek bataklığa düşüyor

V.
içimde mısra mısra büyüyen bir dünyasın
ne açılan bir kapı ne varılmaz hülyasın

meçhule giden aşkı beklese de limanım
sen kıyı hilalinde fenerin yıldızısın
yosun tutarken taka'm can çekişir zamanım

hayat seninle başlar seninle biter madem
rüzgar inmiş kıyıma köpük vurma ey deniz
göçmen kuşun vedası derdi eylüle dedem

vefa sana her sözüm feveranım ve yâdım
izbesine dövünen vakar gibi beklerim
susturulmaz bir dille duyulmazsa feryadım
şiir olup kalbine akar gibi beklerim
yine aşk dergahımda viran olma göçmen kuş

ayrılığın öyküsü hicret kadar özgürdü
davetimi taşırken yanık uçlu papirüs
beni sevgin ağlattı / seni sevgim göçürdü
hazin bir göç zamanı çöller aşka niye küs
ayrılığın öyküsü hicret kadar özgürdü

VI.
sensiz geçen zamanın kapısında bir mühür
resmini taşısa da dağında öldü ömür

yüreğine açılan penceremde bir sancı
özgürlük mü istiyor ölüme mi koşuyor
ah yutkunamıyorum hançeremde bir acı

hangi bir ayılığın kapısından girmişim
üç beş satır yeter mi her aşkı söndürmeye
elveda türküsüyle dokunmazken ibrişim

sahici duygularım tükense yavaş yavaş
umudu kamçılanan ısrar gibi beklerim
yine yalnızlığımı etme bana arkadaş
yıllardır dönülmeyen karar gibi beklerim
içimdeki dünyaya nâdân olma göçmen kuş

kim anlar kim anlatır sana benim aşkımı
yanarım da derdimi kimseye söyleyemem
yaşamın diğer adı ayrı düşmek aşkı mı
veda vurma kıyıma hüznümü gizleyemem
kim anlar kim anlatır sana benim aşkımı

VII.
ayrılık çiçeğinde damla damla vedasın
gözyaşı düğünümde ne garip bir edasın

elimden düştü kalem sırrı ifşada kağıt
çifte minarelerde çifte hüzün saklıymış
dağa çöküyor gibi kondu bağrıma ağıt

neden ey yedi iklim yaz sonu üşür yüzün
yorgun bir yürek gibi uçuşurken kuşların
dolaştı dolaştı da eylülle geldi hüzün

gözlerimden uçtuğun ayrılıkla süslenip
bir martı çığlığında koşar gibi beklerim
kanat sesini çalan kaldırımda tükenip
yaşamak hevesiyle yaşar gibi beklerim
nerdesin bilmiyorum yaban olma göçmen kuş

çıkmaz sokaklarımın en gezgin adamıyım
bana aşk kevserinden gülüşlerimi verin
gözlerimdeki ferin kanayan yaşamıyım
dualarım umudum gökyüzü kadar derin
çıkmaz sokaklarımın en gezgin adamıyım

VIII.
bağrım yangın büyütsün bir umut toprağında
adresini bulayım her gülün yaprağında

aşk seninde kapını bir gün çalacak desen
mısralarda aşkın var cümlelerde hayatın
kalbimde bir elveda / bir yanardağ gibi sen

kaç seveni ağlar ki ardından sevgilinin
mevsimler yas tutmayı hediye etti bana
gözyaşı çiselendi melül mahzun nazenin

bir ebem kuşağıyla süsleyeceksen beni
yağmuruna susayan gülzar gibi beklerim
gizemli bir elveda alsa elimden seni
ölüsünü gözleyen mezar gibi beklerim
masmavi gökyüzüme duman olma göçmen kuş

güneşlerim silindi yangınlardan dönerken
yetişemedim göçmen yetişemedim sana
göçüyorken ışıyan gözlerden erken erken
ağlayık yüreğimden yalnızlık kaldı bana
güneşlerim silindi yangınlardan dönerken

IX.
sana yazılan şiir hep sana okunuyor
bana sadece senin gidişin dokunuyor

adına ne demeli yarıda kalan düşün
dallar aşkın kalbine güzden yuva yapınca
göçmen kuş vedasını sevdalara not düşün

ah eylülün çiçeği seni arayacağım
hasret kalırsam eğer sevincinin yüzüne
eylülde gittin dite susup ağlayacağım

ben aşka düşen şair / dönüp dolaşıp yine
şu gönlümü bin kere dağlar gibi beklerim
sabrın en güzelinden güller sunup sevgine
sevdiğini kaybedip ağlar gibi beklerim
sen gelmeyi isteyip bîcan olma göçmen kuş

doğmayacak günlerin korkusunda bul beni
yüzümde figanımın yankıları olmasın
bitmeyen gecelerin uykusunda bul beni
düşümden arda kalan gündüzümde solmasın
doğmayacak günlerin korkusunda bul beni

X.
aşka doğunca veda boğar aşkı hıçkırık
şiir muztarip kalır kalemim aşka kırık

şebnem yutan şûlede heybesiyim ezginin
gezgin benim içimde / ben içinde gezginin

derviş olsam da gece sana yıldız toplasam
aşkın semaverinden sevdanı yudumlasam

hüzün lekelerimden bir baldıran büyüdü
açtı da karanfilim ellerinde üşüdü

içimde mısra mısra büyüyen bir dünyasın
ne açılan bir kapı ne varılmaz hülyasın

sensiz geçen zamanın kapısında bir mühür
resmini taşısa da dağında öldü ömür

ayrılık çiçeğinde damla damla vedasın
gözyaşı düğünümde ne garip bir edasın

bağrım yangın büyütsün bir umut toprağında
adresini bulayım her gülün yaprağında

sana yazılan şiir hep sana okunuyor
bana sadece senin gidişin dokunuyor...

isimsiz kral

Kırsam sevinir mi yüreğin,
Ellerine dokunmayan ellerimi?
Dağlasam hisseder mi bedenin,
Sensizliğe alışmayan gözlerimi?

Ufacık sevgi yok mu içinde?
Sevip cevap versen yadıma.
Sensizlik kor gibi yanar kalbimde,
Gelip de söndürsen rüzgarınla.

Bu şiir,benim gözyaşımla dolu;
Gözlerimden yüreğime akan.
Ama yüreğim senin sevginle dolu;
Damla damla gözyaşımla sulanan.

Sensizim ama ümitsiz değilim.
Seviyorum,seveceğim sonsuza kadar.
Seni bu sevigmle bekleyeceğim.
Ölüm beni bulana kadar.