Yalnızlığıma (Yalnızlık) - Sayfa 188

Susmak.. En Büyük Yalnızlık..

Bütün kelimelerim, tüm söyleneceklerim ve söylenmemişlerim suskunluğa bürünüyor karşında. İstesem de konuşamıyorum seninle. Susmaktan başka da bir şey de gelmiyor elimden. Susup gülümsemekten başka.. İçimde çığlığa dönüşmüşken söylenememişlerim, susturmak öylesine zor ki.. Bu sessizliğimde de anlarmısın beni yine?

Bugün yine geldim sana.. Yine konuşamadım. Oysa boğazımda düğümlenen ertelenmiş bütün sözcüklerim "keşke" lere sebep olacaklar, biliyorum. Günlerdir böyle oluyor zaten.. Tam dökülmek üzere iken kelimeler dilimden, susuyorum. Ardıma bakmadan hızlı adımlarla uzaklaşıp gidiyorum.. Ya da uzaklaştığımı zannediyorum. Belki ardımda bıraktığım sen, en yakınım, en iyi bilenim, anlayanımsın.

Ne vakit seninle ilgili, bu çaresiz gidişinle ilgili bir şeyler düşse aklıma, kovalıyorum beynimin içinden. Hiç bir sesi dinlemiyorum. Ya da ürkekçe bir yerlere saklanıp, gizleniyorum. Gelip beni gizlendiğim yerlerden bulacağını bile bile..

Sen ardımda kalıyorsun ben yürüyorum. Hep geride kalanlar yalnızlığa mahkum olmuyor. Ben kendi yalnızlığıma, kendi yokluğuma, hiçliğime yürüyorum.

Artık kulaklarım sesleri duymaktan daha da yoksun artık hangi kelimeye atsam elimi, hepsi birbirinden kırık, birbirinden yarım. Gözlerimse denizi, gökyüzünü eskisi kadar mavi görmüyor. Hani ne yapsan çıkmazdı denizin lekesi?

Hiç bir şey eskisi gibi değil. Her yeni gün birşeyler daha eksiliyor. Sen de gideceksin, sen de eksileceksin.. Ne bir dost doldurabilecek dünyamdaki yokluğunu, ne de bir sevda.. Issız kaldığımda kimselere sığınamayacağım. Korkularımdan daha bir korkar oldum. Sen de gidince ya unutursam gülmeyi? En büyük korkum da bu ya..

Sen gideceksin, ben yine susacağım. İçimdeki ses çığlık atarken ben yine bastıracağım. Son sözcüklerimi sen yine duymayacaksın. Sonra pişman olacağım "keşke" diyeceğim, "keşke söyleseydim"... "Belki anlayabilirdi beni, belki tanımlayamadıklarımı tanımlayabilirdi"..

Bütün sırlarımı, yaşanmışlıklarımı yarım kalmışlıklarımı hiç düşünmeden paylaştım seninle. En umutsuz anlarımda bile sığındığım oldun. Küçük şımarık bir kız çocuğu gibi ufacık bir yara alsam sana şikayet ettim. Söylesene şimdi seni kime şikayet edeceğim?

Hiç sevmedim suskunlukları, biliyorsun..
Ama susmak zamanıdır şimdi.
Bazı şeyler var ki, dillenmiyor, söylenmiyor.. Söylenemiyor.
Sana gülümserken bile bir bulut çöküyor yüzüme adeta...
Farkediyorum ki, susmak en büyük yalnızlık..

Kendimi ifade edebilecek kadar seviyorum seni

Düşünce özgürlüğümü kısıtlayacak kadar



Yasaklanan kitaplar gibi okuyorum seni

Her sayfada ayıraç koyar gibi



En son gördüğüm rüya kadar hatırlayabiliyorum seni

Sahneler karışacak kadar




Kiraz ağacının bahara hasreti gibi özlüyorum seni

Bir mevsimi susuz geçirir gibi



Kalemime sahip olamayacak kadar ifade ediyorum seni

Her kelime bağımsız olacak kadar



Ve;

Yavru bir kuşun uçmayı beklediği gün gibi bekliyorum seni

Çaresiz kanat çırpışlarım, sevgim gibi


Fatih Er

o zamanlar dertsize iki koldu kucağım
bir yanım maviyken beyaza kaçardı
sol yanım
bir kuşun kanadında umudu gördüm
kandım
yıllar geçti -hiç- bildim
tek bir şeyi anladım:

--bir ışık gördüm öteden , ötelerden yarın
elleri özgürlük kokan ışığın
ardına düştüm, karardım
ve bu karanlık içinde
nedense ben
hala her gördüğüm ışığa kan.arım--

yalnızlığa vurulup
oluk oluk ak.arım
ışık olan Yakup!
Yakup'tur yalnızlığım.


Orhun Yurtbekler

Sen Gidince

Geceyi yorgan yaptım çekilesi acılara,
Sabahı beklemeye zaman kalmadı.
Şafak sökerken bülbül sesleriyle,
Sensiz gecelerin koynunda kala kaldım…
Ben sensizliğin karanlığında ağlarken,
Gökyüzü gözünü yumdu yalnızlığıma,
Garip kuşlar gibi dolanırken semada
Bulutlar gözyaşlarım karşısında kifayetsiz kaldı,
Hiçbir neşe bu yüreği teselli etmezken,
Yok oluşları yaşamaya başladım.
Henüz yakarışlarım semaya ulaşmamışken,
Ölüm ile yaşamın arasında kaldım…
Sensizlik bana zulüm olurken,
İnfazı bekleyen mahkuma döndüm,
Zincire vurulmuş bir köle misali,
Kilidi kaybolmuş prangaya döndüm..


Alıntı...

Yalnız
Karanlık bir odada tek başına nefes alıp televizyon izliyorsan yalnızsındır.Bunu yaparken aldığın hazzı,tanımadığın bir kalabalık içinde duyduğun ve normalde sana sinir bozucu gelecek kahkahaların hazzıyla kıyasladığında bu sahipsiz kalabalık daha çekici geliyorsa sana bu yalnız öleceğinin garantisidir bilmiş ol.Sorma boşuna kendine kendine bir zamanlar aynı oksijenden faydalandığın,cenneti ayaklarının altında getirecek melek nerde diye.Uzaksa uzaktır işte.Mesafelerin uzunluğu değil ki burada seni yalnız koyan; onların varlığıdır.Sorma arkadaşlarım nerde diye.Sen istemedin mi zaten bu şehri,bu denizi.Şimdi niye şikayetleniyorsun? Düşünmedin mi böyle olacağını? Hep kurduğun o şahane hayallerinde biraz yalnızlık eksik kalmış.
Anladım şimdi suçlunun kim olduğunu,içimde durmadan konuşan bu ses biraz hırpalayıp beni kendime getirdi.Bundan sonra hayal mayal kurmak yok! hadi bakalım,şimdi gelecekte yapılandıracağım büstlerim yarım kalsın,eksik kalsın,onları yüzlerinde yalnız bir gülümsemeyle bırakacağım şehirler yarım kalsın.Yok,yok dayanamıyorum! Bunlar bile az onlara,onlar da yapayalnız olsunlar.Hem böyle yarım yamalak yalnızlık mı olurmuş….

yalnızlığıda tükettim...

Yalnız, yapayalnız ağladım

Bu gün
Benim ağlama günüm
Daha çok varken kalkma zamanıma
Sabahın alacasında uyandım
Boğazımda hıçkırıkla, gözümde yaşlarla
____Aslında acıklı bir rüya da görmedim
____Dertlerimle kadeh tokuşturduğum
____Akşamdan kalmalarda da değildim
____Ama güne nedensiz ağlayarak girdim
____Ve bir dolu neden bulup ağlamaya devam ettim
Öyle dolmuşum ki
Ağlayan bir çocuk sesi duydum, ağladım
Hüzünlü bir aşk hikayesi okudum, ağladım
Dertli bir garibe rastladım, ağladım
Hazin bir olayla karşılaştım, ağladım
____Öyle dolmuşum ki
____Pişmanlıklarım vurdu, ağladım
____Keşkilerim acıttı, ağladım
____Hayatıma üzüldüm, ağladım
____Yaşadıklarıma kahrettim, ağladım
Öyle dolmuşum ki
Kaybettiğim sevdiklerimi hatırladım, ağladım
Hasretini çektiklerimi andım, ağladım
Hayal kırıklıklarımı saydım, ağladım
Istırap dolu kaderime baktım, ağladım
____Bu gün
____Benim ağlama günüm
____Olura, olmaza aldırmadan ağladım
____Gözyaşlarımı gören bile olmadı
____Yalnız, yapayalnız ağladım



Necdet Yağan