Alışkanlık - Sayfa 6

Yağmurlarla Öpüşmeye Gidiyorum

Sponsorlu Bağlantılar

Yüreğime bir beden büyük gelen umutları
Üzerimden çıkarıp gidiyorum."

Küçük bir çocuğun duası gibi
Masumluğunu sundum sana aşkın.
Ama sen,
“İmkansız bir aşk “ deyip sustun.
Oysa sana dair ne düşlerim vardı.
Dans edecektim yağmurlarda seninle.
Yıldızların saçlarına düştüğünde,
Bir gökkuşağı çizecektim beyaz tuallere.


Asla kırgın değilim sana...
Özgürdün, hürdün elbet.
Güneşte yaşamak varken,
Karanlıklarda boğulmayı göze alamazdın sen...
Gözlerine sakladığım baharlara
Veda busesini yapıştırıp gidiyorum.


Aslında bir teşekkür borçluyum sana,
Yarım bir adamın karanlıklarına
Rüya misali baharlarınla konakladın..
Her nefesinde,
Mevsimleri soludum gözlerinde.
Kırılmış bir gönül mabedine
Bir gülüş ekledin ya,
Bir ömür yeter bana..
Hep ağladığımda öper dururum
Baharda açmış o gülüşlerini......

Gittiğim yerlerde,
Kim bilir belki de alışırım.
Alışacağım; gözlerinin yokluğu değil elbet.
Bahçemde ezilmiş güllerin çığlıklarına ,
İçimdeki çocuğun gözlerindeki ıslaklığına,
Elbet bir gün alışırım....

Gidiyorum,
Aynalara ağlamaklı suretimi bırakıp
Masum çocukların dualarına gidiyorum...
Senin uyuduğun saatlerde ben,
Bu şehri, bu yüreği sana bırakıp
Yağmurlarla öpüşmeye gidiyorum.

isimsiz kral

HEPSİ AYNI

Kaç sevgiliyi sonuncu saydıysam
Hepsi de aynı kadındı
Bilmiyorlardı kendilerini
Ama ben biliyordum
Çünkü hep aynı bendim.
Kaç kadını seviyorum dedimse
Hepsi de aynı kadındı
Bilmiyorlardı birbirlerini
Ama ben biliyordum
Çünkü hepsini seviyordum.
Kaç kadın ihanet ettiyse
Hepsi de aynı kadındı
Bilmiyorlardı kaç yaram olduğunu
Ama ben biliyordum
Çünkü vurulan hep bendim.

Anıyorum Seni

Yine aklıma düştün gece vakti
Bak yağmur yağıyor durmaksızın
Gözyaşlarımla yarış ediyor.
Güneş doğduğunda unutucam sanma seni
Tek yağmur yağdığında gelmiyorki aklıma gözlerin
Tek yağmur yağdığında düşmüyorki kor gibi hasretin
Her elim boş kaldığında
Her susadığımda
Anıyorum seni bütün varlığımla....

isimsiz kral

Sen kıştın;
Buz gibiydin, soğuk ama yakan.
İçimi dondururdu ayazın,
Çenem titrerdi soğuktan ya
Aşkın bağlardı elimi kolumu,
Hiçbir yere gidemez,
Gözlerine, derin okyanus mavisi gözlerine bakar,
Bakar da ısınmaya çalışırdım biçare.

Sen ilkbahardın;
Çiçek çiçektin, kokulu, taze.
Yepyeni bir gülümseme vardı yüzünde.
Sözlerinde bülbülü işittim.
İpek gibi bir kelebeğin peşisıra geldim sana
Ve gidemedim, kalmadı gitmelerim
Dönemedim arkama.

Sen yazdın;
Denizin dalgası kadar beyzdı ellerin.
Güneştin sen, göremeyince burkulurdu içim.
Zakkum kadar çekici ve tehlikeliydin.
Gözlerine bakınca,
Sıcak kumdan denize dalar gibi ürperirdim.
Sen deniz gibi baktıkça ben dalar dalar giderdim.

Sen sonbahardın;
Tüm yapraklarını döken çınar gibi,
Dik ve gururluydun.
Sesini duydukça, göçmen kuşun kanadına takılıp,
Gidiverirdi tüm hüzünlerim.
Sarı, kırmızı, yeşil, mavi, gri...
Rengarenktin, tüm renkler sendin.

Sen herşeydin,
Benim için herşey sendin!
Her mevsim, her koku, her ses,
Denizin dalgası, vapur düdüğü, martı çığlığı,
Çiçekler, böcekler, yıldızlar, ay ve güneş...
Herbirinde seni buldum ben.
Ve şimdi, sen varsan herşey benim,
Sen yoksan hiçbirşeyim...

Alıştım Artık

Kazandıklarıma sevinemedim
Kaybettiklerime üzülmekten.
Gidenlerin ardından bakakalmışken,
Göremedim önümü.
Tökezledim
Düştüm
Yerden kaldıran olmadı.
Kanadı dizlerim
Damla damla akan gözyaşlarımla ıslandı
Düştüm kalktım
Neyin var diyen olmadı.


Yalnızmışım anladım.
Unutmam seniler yalanmış
Ben dostuma boşuna bel bağladım.
Kader değilmiş ağlatan
Ben yaşadıklarımdan değil
Yaşayamadıklarımdan pişmanım.

Unutsam dedim geçenleri
Silsem bütün seneleri.
Ama mümkün değil kapatmak eski defterleri
Yine esirinim senin hayat.


Biliyorum devam edecek bu böyle.
Kaderin bu senin diye çekinme söyle.
Alıştım ben artık her bir derde kedere
Bu da gelip geçsin alıp götürdükleriyle.


Duygu Tuncel

Gökyüzünün maviliğine
Eşsiz ve duru güzelliğine
Sesinin büyüsüne
Tutuldum ben
Sevgi'nin ezgisine

Sen çiçeklerin en güzelisin
Yüreğimde çalınan bir ezgisin...

Kalbimin tek sahibi
Verdim sana yüreğimi
Uçtum gökyüzünde
Bir kuş misali
Özgürlüğün tadını
Ben sende buldum

Sen çiçeklerin en güzelisin
Yüreğimde çalınan bir ezgisin...

Kara Gözlerin

Kara gözlerindeki umut
Siyah saçları kadar karamsardı
ve kadere küsmüştü O, bir kere
Sevgiyi öldürdü diye...
Sanki ona uzanan ellerde
Keskin bir bıçak
Ha vurdu ha vuracak
Bu, benim karanlıklarım,
Bu benim sırlarım diyor hep
Bir gün gelecek
Şefkatle kollarına saracaklar...
Asılsız sevgilerdi onu yıkan aslında
Umutları umduğu gibi çıkmamış
Beklentileri hep korkuları olmuş
Sanki bütün hayatı,
Kupkuru bir odadaymış kopamadıklarıyla...
Gülüşleri bir sigara içimi zamanı kadar az
Her nefeste biraz daha kısalırken
Bütün beklentileri
Duman duman uçuyorlardı.
Kurallar koymak isterken dostluklarına,
Kuralları bozduğunun farkında değildi aslında...
Şimdi o gözlerde,
Vakitsiz yağan yağmurlar var,
Hasat mevsimi bitmiş bahçelere
Sağnak sağnak yağacaklar,
Belki gönlünde gökkuşağı açacak
Ama, altından çocuklar geçmeyecekler.
Su yerine zehir akacak ırmaklarından,
Hiç kimse içmeyecek...
ya Ben,
Şimdilerde bir bağ bozumu hüznü var içimde,
Üzümlerim gazap üzümü
Şaraplarımsa gözyaşları...
Sen güz güneşinde, sanki kanadı kırık bir kuş,
Konmuştu bahçeme,
Ona şefkatle eğilirken
Pır diye uçtu birden
Kırık sandığım kanatlarındaki sahtelik,
ve inancımla birlikte.


isimsiz kral

haykırsam sesimi duyan olurmu
duysada bir çare bir faydası bulunurmu
ben ağlamıyı unuttum gülmeyi zaten sorma
böyle hayattta yaşamaya alıştım
bazen şiirlerde bazen dinlediğim müziklerde
bazen karanlık sokakların parlak yıldızların
altında ay ışıgında seni aramaya alıştım
ben de işte hayata böyle karıştım
derdim yetmez gibi sözüm bitmez gibi
gönlüm görmez ferman dinlemez gibi
ben bu halle yalnızlıga alıştım
söyle sen aklına geleni
kalbim kırık nasıl olsa bir daha kırılmaz
ben böyle mutsuzlugu alıştım
yalnızda kalsam karanlıktada dolaşsam
dertlerimle sürünmeye alıştım
ben insanların içine işte böyle karıştım
derdim yetmez gibi sözüm bitmez gibi
şiirler yazdım öykü oldu
ferhat olsada görse şu halimi
perişan olurdu yaşamak değil de
yaşatmak için kendi derdini unuturdu
yazılanlar bir kere okunduktan
sonra birer birer unutulurdu
unutulsun ,ben unutulmayada alıştım...!