Asla Bitmeyen Konu - Sayfa 253

Güneş üzgün üzgün veda ediyordu şehre.Azametli bir alacalık bırakıyordu gerisinde.Deniz dalgalarını,yeni ortaya çıkan meltemle artırmaya başlarken Mert te dalgın dalgın bakıyordu iki dağın denizi sıkıştırdığı noktaya.Uzun,sempatik ve karizmatik bir çocuktu.Belki de bir bakışıyla çok can yakardı ama hiçbiri umrunda değildi.O,sevdiğini düşünüyor sanki her adımını onun hayaliyle atıyordu.Bir an önce içindeki sesleri durdurmak,sevdiğine sevdiğini söylemek istiyordu.Fakat böyle birşey yaparsa onu kaybedeceğini hakaretlere maruz kalacağını düşünüyordu,korkuyordu.İsmi gibi mert,delikanlı biriydi o.Kimseye sır vermez ama iyi sır tutardı.Bunu da kimseye söylememişti en yakın arkadaşı Can'a bile...

İki sokağın birleştiği yerde loş sokak lambaları eşliğinde oturuyordu Can.Durduğu yerde duramayan aktif bir çocuktu.Herkesle iyi ilişkiler kurabilen,esprili,eğlenceli biriydi.Tek kötü yanı vardı yıllardır değiştiremediği;kendi menfaatlerini herşeyin üstünde tutmak.Birazdan yanına çok sevdiği arkadaşı Merve gelecekti.Konuşmak için çağırmıştı Can'ı oraya.Aynı mahallede oturuyorlardı.Can 10 dakika kadar bekledi Merve'yi kafasında binlerce şey düşünerek.Sol yanına baktığında Merve'yi gördü.Salına salına geliyordu.Güzel bir kızdı Merve,uzun siyah saçları,küçücük vücuduyla hanım hanımcıktı.Belki de bu yüzden çok seviyordu onu Can.Tokalaştılar ilk olarak,havadan sudan konuştular.Sonraları konu Mert'e geldi.Merve onun halini hiç beğenmediğini,çok sevdiği arkadaşını yalnız bırakmamak gerektiğini söyledi Can'a.Can da hak verdi Merve'ye.Üçü çok iyi arkadaşlardı çünkü.Hayatlarının yarısından fazlasını beraber elele kolkola geçirmişlerdi.Yarın Mert'i de arayalım gelsin hep beraber oturalım diye karar aldılar.Bir suskunluk yaşandı bir müddet aralarında.Merve'nin yüzü öne eğilmişti.Can Merve'nin çenesinden parmaklarıyla tutarak yukarıya kaldırdı Merve'nin başını.Merve 10 yıldır toplayamadığı cesareti bir anda toplayıp elinden tuttu Can'ın ve ''seni seviyorum''dedi.Can afalladı ne diyeceğini şaşırdı ve biraz düşünmek için süre istedi,evlerine ayrıldılar.

Ertesi gün üç arkadaş gece vakti iki sokağın birleştiği yerde buluşacaklardı.Mert'e de söylemişlerdi.Can ve Merve biraz erken buluşmuş ve Can Merve'nin aşkına karşılık vermişti.Çok mutluydu Merve,Can ise düşünceli.Çünkü bu kararın vereceği yankıyı duymamışlardı henüz.Mert ise bütün geceyi yakamozla biirlikte geçirmişti.Zaten ailevi sorunları da vardı eve hiç gidesi yoktu.Babası içkicinin teki annesi umursamaz biriydi ki Mert bütün geceyi dışarda geçirmiş hiç merak edip te arayıp sormamışlardı.Artık Mert'in de umrunda değildi.O sadece sevdiğini düşünüyor hayaliyle yatıp hayaliyle kalkıyordu sevdiğinin.Ama şimdi yakamozdan ayrılma vakti gelmişti.Çünkü arkadaşlarına söz vermişti,verdiği sözü tutardı.Kalktı yavaş yavaş mahallesinin yolunu tuttu.Merve Can'ın göğsüne küçük başını dayamış,küçük elleriyle Can'ın ellerini tutuyordu.Bakalım Mert ne diyecek diye düşünüyordu Can.Her zaman en büyük dayanağı Mert'ti.O tamam derse hiç birşeyi takmazdı.Mert aheste aheste girmişti mahallesinin dar ve öykülü sokaklarına.Birden donakaldı,afalladı.Can ve Merve'yi yani en yakın arkadaşlarını samimi görüyordu.Elele vermişlerdi artık iki sevgiliydi onlar anlamıştı.Hemen arkasını dönerek hızlı adımlarla uzaklaştı ordan...

Bir saat geçmişti buluşacakları saatin üstünden ama Mert yoktu.Endişelendiler çünkü Mert verdiği sözü gerçekten tutardı.Aradıla telefonu kapalıydı.Neyse heralde bir işi çıktı diyerek rahatlattılar kendilerini.Biraz daha oturup ayrıldılar evlerine doğru Merve ve Can.Nerden bilebilirlerdi kii sabah kalktıklarında hayatlarının değişeceğini...

Can'ı sabah annesi kaldırdı sarsıcı bir haberle.Can hemen giyindi ve Merve'sinin yanına koştu.Bakıştılar önce sonra sarılarak ağlamaya başladılar.Mert intihar etmişti ve bir not bırakmıştı arkasında:
'' Hayatımın anlamıydın,artık sen yoksun,hayat ta yok benim için.
SENİ SEVİYORUM!..''