yoksulluk bile acısını onunla unuturdu. ipe gden adamların ölümden önceki son soluğuydu. o olmasaydı kimse daha iyi yaşamak için ömrünü ortaya koymazdı. cellatlar iyi olma şansını onunla bulabilirlerdi. bütün hapislerin zulasındaki tek özgürlüktü. memurlar ancak onunla duyardı yaşama sevincini. insanın gerçeğini değiştirebilen, durduğu yerde uçurum uçurum gezdiren tek baş dönmesiydi.
Ne romanını yazabilirim, ne şiirini.
Ne günlüğüme sığdırabilirim, ne de özetleyebilirim.
Çünkü bizzat hayatımsın. Aldığım her nefessin.
Ki bu sebeple, hakkında söyleyeceğim her şey;
Tasvirin için yetersizdir...