Herkesin bittiğini sandığı , ama içimde bir yerlerde... kimsenin değil (!) benim bile göremediğim-duyamadığım... bazı bazı hissetmekte bile zorlandığım... ama küçük bir kıvılcımda romayı yeniden yakmama sebep olacak aptal cesaretini parmak uçlarıma kadar işleyen, bir ilahi güç!!!
yagmurun yağdığı kadar ıslaksın
güneşin seni ısıttığı kadar sıcak
kendini yalnız hissetiğin kadar yalnızsın
ve güçlü hissettiğin kadar güçlü
kendini güzel hissettiğin kadar güzelsin
Hayatın anlamı sadece vazgeçişler oldu artık. Vazgeçmek başkaları için bir şeylerin bitmesi demekken benim için hayatın anlamı. Ne tuhaf, ne garip. İçinde olduğum durumdan, ruh halinden nefret bile etmiyorum artık. Sanırım nefret duygusundan da vazgeçtim..
Ne yapacağımı bilemiyorum. Artık ne yapmam gerektiği umurumda da değil zaten. Karar verdim. Sadece ve sadece yaşayacağım. Peki ama sadece ve sadece nasıl yaşanır ?