Eyilik diye başladılar ve yola koyuldular. Dört arkadaş,dost, dört kaderdi onlar.
Gidecekleri uzun bir yol vardı. Katetmeleri gereken onlarca dert ve tasa ile karşılaşacaklardı.
İçlerinden en az dördü biri kadar, biri de dördü kadar gözü karaydı.
Ak ile karayı seçmek onlar için önemsizdi. Akıllarında şekillendirdikleri tek bir şey vardı.
O da ; Bu Yolda Asla Yalnız Olmamalısın...
Ne senden nede senli günlerden kurtulabildim
Hatıralar birer birer iz etti gönlüme
Çıkmadılar, çıkaramadım...
Elim başka ellerde,
Ellerini aradım.
Kokunu duyunca başkasını sen sandım.
Her sarılışımda hüsrana uğradım,
Sarıldıklarım sen değildi,
Saramadılar
Bulamadım