Şehitler Ölmez Efsanesi

Olay 1974 yılında yapılan Kıbrıs Harakatında yaşanmış. Savaş sırasında bir gün, bizim askerlerden birinin yanına başka bir Mehmetçik gelmiş. Biraz hoşbeşten sonra, ailesine ulaştırılması için ona bir mektup vermiş. Bizimki"Kardeşim savaştayız kimin ne olacağı belli değil ki belki sen gidersin de ben kalırım dese de diğer asker sürekli "Hayır sen gideceksin ben kalacağım" diyormuş. Sonunda başa çıkamayınca razı olmuş. Mektubu götüreceğine söz vermiş. Bir daha o askeri görmemiş. Bi süre sonra da olayı unutmuş.

Savaştan yıllar sonra, askerlikle ilgili eşyalarını karıştırırken bir anda eline o mektup geçmiş. Verdiği sözü tutmamış olmanın rahatsızlığıyla hemen mektubun üzerindeki adrese doğru yola çıkmış. Giderken de "Döndüyse kendisini görürüm, şehit olduysa ailesine başsağlığı dileyip mektubu veririm, diye aklından geçiriyormuş.

Sonunda evi bulup kapıyı çalmış. Kapıyı açan yaşlı teyzeye Kıbrısta birlikte savaştıkları oğullarından bir mektup getirdiğini kendisiyle görüşmek istediğini söylemiş. Kadın şaşkınlık içersinde adamı buyur edip kocasının yanına götürmüş. Yaşlı adam olayı dinledikten sonra "İyi de evladım bizim Kıbrısta savaşan bir oğlumuz yok ki" demiş ve ardından diğer odaya gitmiş ve elinde bir fotografla geri dönmüş. Resmi bizimkine gösterek"Sana mektubu veren bu muydu" diye sormuş. Bizimkinin gözleri parlamış:"Evet bu askerdi. Ama Kıbrısta savaşan oğlumuz yok demiştiniz "Anne çoktan gözyaşlarına boğulmuş bile. Baba ise başını sallayıp üzüntülü bir sesle:
-Evet bu oğlumuz..Ancak Kıbrıs'ta değil, yıllar önce Kore'de şehit oldu, demiş...