-Z- Harfi İle Başlayan Kelimeler - Sayfa 47

ZOLOTA (ZOLTA) a. (leh parası z/of/'den). Nümism. OsmanlI döneminde dolaşımda bulunan bir gümüş sikke.

—ANSİKL Zolta, zdete gibi adlarla da anı- lan zolota otuz para değerindeydi. Lehistan ile ticaret ilişkilerinin kurulmasından sonra, OsmanlI imparatorluğu topraklarında da kullanılmaya başlayan bu paralar, Mustafa II döneminde, yabancı gümüş paraların dolaşımdan kaldırılması sırasında toplatıldı (1689). Zolotalar üzerindeki tuğranın yerine, bir yüzüne Sultan Cıl-ber- reyn, öteki yüzüne de basım yeri ve yılı basıldı. Mustafa III döneminde zolotaların ağırlığı azaltıldı, çifte zolota denilen altmış paralıklar kestirildi. Abdülhamit I döneminde de dokuz dirhem ağırlığında çifte zolotalar bastırıldı.

ZOM sıt. Arg.
1. Olgun, kemale ermiş.
2. Çok sarhoş.
3. Zom olmak, çok sarhoş olmak.

ZOM a. El sant. Palancıların kaş bağlamada kullandıkları, küt uçlu, 30-40 cm uzunlukta, arka tarafı kıvrık demir parçası.

ZOMOTERAPİ a. (fr. zomothĞrapıe; yun. dzomos, özsu, salça). Et suyu ile tedavi. (Zomoterapi günümüzde yerini pro- teoliza kullanma tekniğine bırakmıştır.)

ZON a. (ing. zone). Oy.
1. Briçte roberi oluşturan iki bölümden her biri.
2. Zona girmiş ekip, kontrat briçinde en az 100 sayılık bir deklarasyon yaparak oyunu çıkarmış ekip. (Zona girmiş ekip, taahhüt ettiği el sayısını yapamadığında çok daha fazla ceza sayısı verir.).

ZONİT a. (fr. zonite; yun. dzonitıs, şeritliden). Zool.
1. Echinodera'larda beden bölütlerinin her biri.
2. Kırkayakların bedenlerindeki çift bölütlerden her biri.
3. BÖLÜT'ün eşanlamlısı.

ZONİTES a (fr zonites; yun. dzonitis, şeritliden). Zeytin renginde, sert, geniş göbekli ve çökük kavkılı, iri salyangoz cinsi. (Bu yumuşakçalar çoğunlukla taşlar altında yaşar, yalnızca geceleri ya da sabah güneş doğunca yerlerinden çıkarlar; etçildirler; Güney Avrupa ve Anadolu’da yaşayan çeşitli türleri vardır. Zonitiidae familyasının örnek tipi.)

ZONKLAMA a.
1. Zonklamak eylemi.
2. Nabız atışı gibi kesik kesik kendini hissettiren ağrı.

ZONKLAMAK gçz. f. Bedenin bir yerinden söz ederken, nabız atışı gibi kesik kesik ağrımak, sancımak: Yediği darbeden hâlâ başı zonkluyor.

♦ zonklatmak ettirg. f. Zonklamasına yol açmak.