Mir - Sovyet uzay istasyonu.

Ana modülü 20 Şubat 1986’da fırlatıldı. Daha sonraki yıllarda ayrı roketlerle fırlatılan başka modüller, geniş esnekliği olan bir uzay laboratuvarı oluşturacak biçimde “Mir”le birleştirildi.

Sovyet uzay istasyonlarının üçüncü kuşağından olan “Mir”in modüller ve öbür uzay araçları için altı bağlantı kapısı vardır. Daha önce uzaya gönderilen araçlara oranla “Mir”in iç alanı daha geniş, enerj merkezi daha güçlüdür; araştırma araçları da daha gelişkindir. Ana modül 21 ton ağırlığmdadır. Uzunluğu 13,13 m, en geniş yerinde çapı 4,2 m’dir. Mart 1987’de “Mir” uzay istasyonuna kenetlenerek daha geniş bir yaşam ve çalışma mekânı oluşturacak bir dizi modülün ilki “Mir”e yollandı. “Kvant (“Kuvantum”) 1” adı verilen bu ek modül öncelikle astrofizik araştırmalar için tasarlanmıştı. Ağırlığı 20 tondan fazla plan modülün büyüklüğü “Mir”e yakındı. Iç alanı da uzay istasyonunun yaşanabilir mekânını iki misli genişletiyordu. “Kvant 2”, Şubat 1990’da fırlatıldı. İçinde duş, lavabo, uzayda bakım yapacak kozmonotlar için çıkış odası (airlock) bulunuyordu. Mart 1990’da fırlatılan “Kvant 3”te, uzay mekiği “Buran”la kenetlenme bölümü yanında, “Mir”in bir fabrika gibi çalışarak Yer koşullarında elde edilemeyecek maddeleri üretebileceği bir bölüm de yer alıyordu.

13 Mart 1986’da bir “Soyuz” uzay aracıyla “Mir”e gönderilen kozmonot Leonıd Kizim ve Vladimir Solovyev onun ilk mürettebatı oldu. Kozmonotlar 53 gün “Mir” de kalarak araçları yerleştirdiler, istasyonu çalışabilir duruma getirdiler. Daha sonra başka kozmonotlar da geldi. 1987’de “Mir”e gelen Yuri Romanenko 326 günle uzayda kalma rekoru kırdı (eski rekor 237 günle, 1984’te “Salyut 7” uzay istasyonunda kalan Sovyet astronotlarındaydı).