Osmaniye
MsXLabs.org & MORPA Genel Kültür Ansiklopedisi
Akdeniz Bölgesi'nin doğu kesiminde il. Osmaniye ili doğuda Gaziantep, güneyde Hatay illeri, batıda Ceyhan, kuzeyde Kadirli ve Düziçi, kuzeydoğuda da Bahçe ilçeleriyle çevrilidir. Batı kesimi Çukurova'da yer alan il topraklarının doğu kesimini Amanos Dağları ve bu dağlara bağlı Kösür Dağı (eskiden Gâvur Dağı) engebelendirir. Kayın, meşe, gürgen, sedir, kızıl çam ve kara çamlardan oluşan ormanlarla kaplı olan dağların yüksek kesimlerinde yaylalar vardır.İl topraklarının sularını Ceyhan Nehri ile ona katılan Ilısu ve Akçasu toplar. Çukurova'nın il toprakları içinde kalan kesimi yörede Yukarı Ova adıyla anılır. Halkın üçte birinden çoğu il merkezinde yaşar. Osmaniye yöresi bölgedeki en eski yerleşim alanlarından biridir. Eskiden Kapadokya ve Kilikya'yı Suriye ve Mezopotamya'ya bağlayan yolların kesiştiği bölgede yer alan ve bu nedenle stratejik açıdan büyük önem taşıyan yörede bu yolları denetlemek amacıyla birçok kale yapılmıştı. Bu yörede yaşayan ve hac yolundan geçenlerden haraç alan göçer Türkmen aşiretleri, 1866'da Fırkai Islahiye tarafından güç kullanılarak Çukurova'ya yerleştirilirken bunların bir kısmı da zorunlu olarak Hacıosmanlı Köyü ile çevresine yerleştirilmiş ve daha sonra burası Osmaniye adıyla anılmıştır. Önceden Yarpuz'da olanCebelibereket Sancağı'nın merkezi 1908'de Osmaniye'ye taşındı. Osmaniye'nin 1950'de 13.000 kadar olan nüfusu, yoğun göç sonucunda hızla arttı ve 1970'de 40.000, 1975'te 60.000, 1980'de 80.000, 1985'te 100.000 ve 1997'de 159.000'i aştı. Şehirde tek yükseköğretim kurumu, Çukurova Üniversitesi'ne bağlı Osmaniye Meslek Yüksekokulu'dur. Osmaniye ili gelişmiş ulaşım olanaklarına sahiptir. Adana'yı İskenderun ve Gaziantep'e bağlayan karayollarıyla İskenderun'u Bağdat Demiryolu'na bağlayan demiryolu hattı il merkezinin yakınından geçer. İl ekonomisi tarım ve tarımsal ürün ticaretine dayanır. Yetiştirilen başlıca bitkisel ürünler buğday, mısır, pamuk, yerfıstığı, soya, zeytin, üzüm, portakal ve çeşitli sebze ve diğer meyvelerdir. Az miktarda mandalina ve nohut da yetiştirilir. Hayvancılık il ekonomisinde önemli bir yer tutmaz. Sanayi fazla gelişmemiştir. İlde küçük ölçekli un, dokuma, tuğla ve kiremit fabrikaları ile çırçır ve yerfıstığı işleme tesisleri vardır. İlde üretilen havlu, bornoz, sargı bezi gibi dokuma ürünleri yurtdışına ihraç edilir. Şehir halkından birkaç bin kişi her gün çalışmak üzere trenle İskenderun Demir-Çelik Tesisleri'ne (İSDEMİR) gider.
