Kendimi hiç iyi hissetmiyorum ne yapmalıyım?

Konunuz size yardımcı olmak amacıyla onaylandı.. ama 7 senelik bir durum kronik. cipralex iyi gelmiyorsa bunu veren hekime,ona güvenmiyorsanız daha çok güvendiğiniz bir psikiyatra gidin. eğer bulunduğunuz ili yazarsanız tanıdığım bir bölgeyse size iyi bir psikiyatr önerebilirim bile.
önerim bir doktor sizi görene kadar cipralexi bırakmayın, iyi bir doktor bulup sürekli onun denetiminde kalın, ilacınızı değiştirtin. unutmayınki psikiyatri ilaçları çok çeşitli ve etkisi herkese göre değişebilen bir ilaç grubudur. Ama eminimki size uygun ilaç bulunur.umutsuzluğa kapılmayın
sağlıklı günlerdilerim..

Bence bu tür sorunu olan ve sorunu epeydir devam eden biriyseniz, önce bir sağlık merkezinde sorununuzu anlatın, vücut ve ruhsal olarak incelemeden geçin. Kendi kendinize asla ilaç kullanmayın. Bir arkadaşın dediği gibi daha sosyal olmaya, kendinizi iyi ve kötü yanlarıyla kabul etmeye çalışın. Kendinizi yeteneğiniz ve isteğiniz doğrultusunda, işiniz ya da okulunuz dışında bir başka faaliyete yönlendirin.

Ben çok mutsuzum üzgünüm karmakarışığım..huzursuzum korkuyorum...hayat beni çok ürkütüyo bazen uyuyamıyorum..stres kaynaklı sanırımki omuzum boynum belim çok şiddetli ağrıyor...yatak bana beton gibi geli...sürekli mutsuzluğumu gizleyen gülümsemeleri kullanıyorum...elimin ayağımın tutmadığını çok yalnız olduğumu düşünüyorum...mutluluk nedir sahi nedir? mutluluk çoçukluğumdur hep öyle kalabilseydim keşke..hayat öyle çıkılmaz yolkii heleki kendini yapayalnız hissediyosan...mutsuzluğumu kusup atmak istiyorum...öfkemi sinirimi..uyuşuyo kalbim bedenim yüreğim....boğazım düğüm düğüm ...bağıra çağıra ağlamak istiyorum ama artık ağlayamıyorum bile ..ona bile halim yok buz gibiyim ....öfkem büyük sewgim büyük kızarsam söylenirsem vicdan yapıyorum sustuğumda ise........bilmiem hayat beni sürüklüyo ezerek isyan deil aslında bu rahatlamak için yazdım galiba...herkesin yükü kendine ağı gelirmiş...ama bunada şükür Allah daha beterini yaşatmasın...diliyorumkiii herşey yoluna girer....

Arkadaşlar bu sorunların kaynağının manevi eksiklikler olduğunu düşünüyorum. Küresel dünyada hepimiz kaptırıyoruz kendimizi dünyaya... İşten güçten dostlarımızın bile hatırını soramadığımız oluyor. Dünya hırsı gözümüzü bürümüş durumda.
Bir büyüğümüzün harika bir sözü var: Evladım! Para da lazım pulda lazım. Fakat kasada, kesede lazım. Kalpte değil!
Keşke parayı kalbimize koymadan, menfaat ilişkileri ile yaşamayan, karşısındakininde iyiliğini düşünen bireylerin olduğu bir memlekette yaşasak.
İçinize sıkıntı düştüğünde, sadaka vermenizi tavsiye ederim.

bi üniversite bitirdim hayatım hala sınavlara hazırlanmakla geciyo mecburiyetten çalısıyorum mutsuzum. bi büm boşlugum var o günde mutlu olacagım birseyler yapmak istiyorum ama bulamıyorum ne yaptıysam mutlu olamadım konusacak kimsem yok en yakınımdakiler bile kendilerini düşünüyolar beni umursayan bile kalmadı. sanki yaşamıyorum varlıgım yoklugum belli degil. bazende hiçbişe yapmadıgım halde insanların gözüne batıyorum. bu insanlar benden ne istiyor. mutluluk nerde, kaç para, mutlu olabilme ihtimalim % kaç?

merhabalar.ben çok problemliyim yaa...yaşadığımı hissetmiyorum.kendime dıştan bakıyor gibiyim.bir ortama girdiğim zaman oraya alışamıyorum.sıkılıyorum,bunalıyorum.etrafımdaki insanların ne kadar aptalca şeyler konuştuğunu düşünüyorum.halbuki böyle değilimdir.nolur bi akıl verin.artık kendime çok yabancıyım.

Biraz Kur'ân, Cevşen ve duaya ne dersiniz. Yani ruhumuz aç her şey tam olsa da ne farkeder.bence biraz ruhu doyurmak lazım.elinizden geleni yapın ve tevekkül edin Allah'a dayanın.Emin olun O bizi korur.

Merhaba arkadaşlar,
Bir senedir çıktığım bir kız var.Fakat sürekli görüşemiyorum.Önceleri ayda 3 yada 5 kere görüşüriken şimdi üniversitelere ayrılışlarımız yüzünden o başka bir ile bende başka bir ile okumaya gittik.Bir yandan'da maddi sıkıntım(dışarıda okuyorum)Aileme çok yük olduğumu düşünüyorum.Sanki boşuna okuyorum gibi hissediyorum.O gün bugündür kendimi hiç iyi hissetmiyor,arada bir sevgilimden uzak oldugum için ondan sogumaya başlıyor,sonrasında tekrardan içime bir ürperti giriyor ve onu ne kadar çok sevdiğimi tekrardan anlıyorum.Ama bu aralar kendimi hiç ama hiç iyi hissetmiyorum hayattan kopma noktasına kadar geldim her gün ölsemde artık bu hayattan kurtulsam diye dualar ediyorum,İntihara kalkışmaya çalışıyorum fakat korkuyorum, ve biliyorum'da yüce rabbimiz Allah (C.C) buyuruyorki,
" “İmanı olan, intiharı düşünmez. İntihar, bir kurtuluş değil, sonsuz acı azapların başlangıcıdır. İntihar etmek, başkasını öldürmekten daha büyük günahtır.” Yine yüce rabbimiz Allah c.c. buyuruyor ki :” Ben kullarıma taşıyamayacakları yükü yüklemem.”

Allah Teala insana hayatı ile ilgili bir tasarruf yetkisi vermemiştir. Kendi canına kıyan kimse, Allah’ın kendisine vermedigi bir yetkiyi kullandığı için azabı haketmiş olur. Sevgili Peygamberimiz buyuruyor: “Her kim bir dağdan (yüksek bir yerden) kendisini aşağıya atıp intihar ederse, Cehennem ateşinde sonsuz ve devamlı olarak kendisini yüksekte, aşağıya bırakan bir halde azap olunur. “ " yani diğer dünya'da yaşantımdan daha çok acı çekeceğimi biliyorum.Kısacası değinmek istedğim konu ,artık hayattan hiç ama hiç zevk alamıyorum ne yapsam ne etsem sonucu değiştiremiyorum.İşlerim hep ters gidiyor,bir düzene girmiyor.Uyku düzenim bozuldu.Derslerden koptum.Hergün can sıkıntısı.Arada Arkadaşları çagırıp biyerlere gidip konuşarak,eğlenerek kafa dağıtmaya çalışıyorum fakat eve geldiğimde yine eskisi gibi oluyorum bu içimdeki sıkıntı hiç bitmiyor hep böylee.Yardım alacak biryerde bulamıyorum.Psikologada gidemiyorum,çekiniyorum.Açılsam bile sanki kendimi hiç iyi hissetmiyeceğimi biliyorum.Bilinç altıma artık yaşadığım hayatın boş olduğunu,hayattan hiç zevk alamıyacağım hissini kazımış durumdayım.Offf ne yapsam ne etsem hiç birşey bilemiyorum.Sürekli kafamda birşeyler gelip gidiyor,anlıcağınız düşüncelerim karman karışık.Ve artık kendimi çok yanlız hissediyorum... =((

bu konu hakkında bana yardımlarınız neler olabilir tavsiyeleriniz vs.. :'((((
Şimdiden yardımcı olacak tüm kardeşlerimden Allah razı olsun.
Allah yar ve yardımcınız olsun inşallah..