D-100

Hikaye malum, üniversite sıralarında kafaca çok iyi anlaşan ve aynı müzisyenleri dinleyen iki arkadaş bir araya gelerek bir grup kurarlar, onların grubu da 92'de kurulmuş. Boğaç okulu bitirmiş, bir şirkette 07.00-19.30 çalışıyor, Cüneyt ise okulunun baba öğrencilerinden. Grubun enterasan ismi D-100, e-5'in diğer ismi. D-100 insanları biraraya getiren kocaman bir yol, elemanların hem evleri hem okulları Marmara Üniversitesi bu yolun üzerinde.

Sponsorlu Bağlantılar

Cüneyt bir uzun zamandır İletişim Kitabevi'nde Boğaç ise özel bir şirkette çalışıyor. İster istemez insanın aklına ‘‘Bu çocuklar part-time müzik yaparken tuhaf bir bölünme yaşamıyor mu?’’ sorusu geliyor. İşte cevap: ‘‘Yaptığın müzik gerçekse, sözler yaşanmışsa böyle bir şey yaratmıyor. İşteyken öğlen yemeğinde bile kafanda melodiler oluşuyor bu yüzden de bazen yumuşak bazen agresif melodiler çıkıyor.’’ Sert melodiler herhalde patrondan fırça yedikleri zaman çıkıyor.

D-100'ün ikinci albümlerinin adı ‘‘Blues Şehri’’ ama ‘‘asla blues yapmıyoruz’’ diyorlar. Belli bir müzik türleri yok ve sınıflandırılmalardan hoşlanmıyorlar. Blues'un ‘‘daha çok mavi daha çok hüzün‘‘ kısmıyla ilgileniyorlar. ‘‘Müziğimiz zaman zaman sosyal içerikli gürültü hesabı akıp gidiyor’’ diyorlar. Sosyal içerik konusunda onlarla tamamen aynı fikirdeyiz, albümü dinlerseniz bize hak vereceksiniz çünkü sözler tam da duyarlı çocukların yazacağı türde. ‘‘İyi kötü biraz birikimimiz var, birikimi olmadan müzik yapanları da kınıyoruz’’ diyor Cüneyt. Belli ki onlar çok kitap okumuşlar, zaten daha önce de belirttiğimiz gibi Cüneyt de kitapçıda çalışıyor.

Sen ellerinin yolusun, gözlerinin yolcusu
Düşeceksin büyük bir gürültüyle suya
Kanlı bir yanık kalacak ardından
Birlikte ineceğiz o yanıktan
İki yanımız aç, unutulmuş bir kentin yüreğine
Düğümünü çözmeden gecenin saçlarını çözme
Bir bilmece gibi duruyor kafeste
Yüzüme bakıyor ....?
Saçlarını çözme solsunlar yaşamlarını göle

Aşkından çok çektim, yollarda süründüm
Hüzünler yaşadım, şarkılar dinledim
Bir daha seversem, iki gözüm iki çeşme
Yüreğim bin parça, gücüm kalmadı aşka
Derdimi döktüm ben, bu şarkıyla.

Bir romanda ölen bir kahraman yaşar bir başkasında
Ama sen ve ben bir kere doğarız bir gidişten
Doğum ve ölüm arasında

Ah ince bir çizgi
Yaşamın kendisi

Bir roman bir kaplumbağa gibi ilerler geceden
Ama sen ve ben bin tane şey yaşarız gidişten
Doğum ve ölüm arasında

Ah ince bir çizgi
Yaşamın kendisi

Koskoca dünyanın sınırında,
Yalnız, huzursuz, uykusuz istanbul gibi.
Sen çocuk hiç kaybettin mi?
Tutulmadan önceki gölgeni.
İnadına hayallerimin dışında,
Beni de sürüklüyorsun yokluğuna.
Kaçan kovalayan değil mi aslında?
Belki kalanla ölçülür tutulma.
İşte geldim blues şehri,
Kapan yalnızlığına,
İlk adım ve sonrası,
Uzak gelgitlerin yankısı.
Rüzgar yalarken saçlarımı,
Ufuğun dibinde mavi bir gemi,
Yok olurken doğru ileri eğri,
İşte geldim blues şehri

Neden neden neden
Her aksam televizyonda yüzlerce olum haberi;
Yok mu burada bir tane bile doğum haberi gecmez.

Ortulen dokular
Sondurulen isiklar
Bir kosede isler
Otekinde asklar
Kendimi yarama
Uzayan ufukta
Yoketmeli isleri
Kaybet gelecegi

Alcalan sesler,
Yukselen sarkılar
Boşu durulmadan
Dinleyip duymadan
Gorustugun korku
Hasret durmadan
Kovalayan gunlerin
Gecelerin ardında

Bu hayat bir oyun
İnsanlar tanırsın
Kazanır kaybeder
Oynarsın, oynarsın

Zamana aldanmış bir dünya
Döner durur, döner durur
Ve omuzunda taşır gereksiz tüm yükleri
Çocuklar bir gün büyür
Ama hikaye hiç değişmez

Ortamsızlık sorunları gösterir
Ama çözüm nedir söylemez nedense
Ve öyle yaşıyoruz ki biz
Gerçek yalan, yalansa gerçek oluyor
Senin bildiklerin ve benim gördüklerim var
Senin bilmediğin benimse yaşadıklarım

Zamana aldanmış bir dünya
Zamansa hep değiştirir seni ve senin gibileri

Zamana aldanmış bir dünya
Döner durur, döner durur
Ve omuzunda taşır gereksiz tüm yükleri
Çocuklar bir gün büyür
Ama hikaye hiç değişmez...

Ortamsızlık sorunları gösterir
Ama çözüm nedir söylemez nedense
Ve öyle yaşıyoruz ki biz
Gerçek yalan, yalansa gerçek oluyor
Senin bildiklerin ve benim gördüklerim var
Senin bilmediğin benimse yaşadıklarım

Zamana aldanmış bir dünya
Zamansa hep değiştirir seni ve senin gibileri

Kalbim sokağında kaldı sevgilim..!
Karşılar dönünce leylaklar
Gün dönümüne daha çok geceler vardır
İçimde eski bir sızı
Son gemi gibi yorgun, yalnız ve aksak
Kaldır kafanı, hangisi daha parlak?
Ve gazeteler 4:15'te hazırdı
Bir gün daha kimseler sormadı
Güz yağmurları boşaldı bu şehre
Sodyum buharlı,lambalar kan ter içinde.