Sponsorlu Bağlantılar
Fasulye ve bezelye gibi baklagillerden olan nohut da kurutulmuş tohumları yenen yararlı bir bitkidir. Asya kökenli olan bu bitki (Cicer arietinum) başta Hindistan, Akdeniz ülkeleri, Afrika, Orta ve Güney Amerika olmak üzere dünyanın birçok yerinde ve Türkiye'de çok eskiden beri yetiştirilir. Yıllık 750 bin ton dolayında olan üretimiyle, nohut Türkiye'de en çok yetiştirilen baklagillerden biridir.
Nohut, 60 santimetreye kadar boylanabilen biryıllık çahmsı bir bitkidir. Sık dallı gövdesinde, bir sapın iki yanına karşılıklı olarak dizilmiş yaprakçıklardan oluşan tüysü yapraklar bulunur. Yaprakların koltuğundan çıkan beyaz ya da kırmızımsı, kelebek biçimli çiçekleri tek tek ya da ikisi üçü bir arada açar.
Badıç biçimindeki yeşil meyveleri öbür baklagiller gibi ince uzun değil, şişkince ovaldir ve içinde bir ya da iki yuvarlak tohum (tane) barındırır.
Protein ve nişasta deposu olan nohut tanelerinin besin değeri yüksektir. En çok yemek yapılarak yenir ya da kavrularak bütün çocukların çok sevdiği leblebi denen kuruyemiş hazırlanır. Taneleri toplandıktan sonra geriye kalan kuru bitkiler ise hayvanlara yedirilir.
Tarih
Anadolu'da nohut 8000 bin yıl önce yetiştirilirdi. Oradan Akdeniz'in etrafına ve Hindistan'a yayılmıştır. Yabani nohut türünden bütün kültür nohutlarının gelişmiş olduğu düşünülür.
Özellikleri
Nohut sadece bir yıl büyüyen, boyu 0,5 metreye varan bir bitkidir. Tohumlar bazen bej, bazen daha koyu renk ve hatta siyah olur.
Nohut yetiştirilmesi kolay bir bitkidir. Su kıtlığına iyi dayanır ve toprak kalitesine pek önem vermez. Hava yeterince sıcak olmazsa hasılat kötü olur.
İçerikleri
Nohut pişmemiş hali ile hazım edilemeyen zehirli maddeler içerir. Bu yüzden içinde yumuşatıldıkları suyu kaynatmak için kullanmayıp, taze su kullanmak gerek. Genellikle İç Anadolu Bölgesi'nde yetişir.
Ayrıca Bknz: Nohut Yetiştiriciliği
MsxLabs & TemelBritannica & Vikipedi
Şeytan Yaşamak İçin Her Şeyi Yapar....