Önemli İcatlar - Divit
Ziyaretçi
DİVİT
MsXLabs.org & Vikipedi, özgür ansiklopedi
Divit, hokkadaki mürekkebe batırılarak yazı yazmakta kullanılan bir tür kalem. Divitin çalışma prensibi dolma kaleme benzer ancak dolma kalem gibi mürekkep haznesi bulunmaz. Bu nedenle belirli aralıklarla mürekkebe batırılması gerekir.
ETİMOLOJİ
Arapçada "mürekkep şişesi" anlamına gelen devat kelimesi Türkçede divit şekline dönüşmüş ve farklı bir mana kazanmıştır. Sözcüğün en eski kökü Antik Mısır medeniyetine dayanır. Aramice "diwotā" (דותא) ve İbranice "dīwo" (דיו) sözcükleri "mürekkep" anlamına gelir.
TARİHÇE
Yazma uçları yaygın olmamakla birlikte klasik antik dönemde kullanılıyorlardı. Elde mevcut en eski yazma ucu, antik Pompeii kalıntılarında bulunmuş tunç bir divittir. En geç 7inci yüzyılda kullanılmaya başlanan tüy kalemler ise 19uncu yüzyılın ortalarına kadar yaygın olarak kullanılmıştır.
Eskiden divit takımları, mürekkep hokkası ile içinde kamış kalem ve onu açmakta kullanılan kalemtraş, makta gibi yazı aletlerinin konulduğu dar ve uzun prizma şeklinde bir gövdeden meydana gelirdi. Büro mahiyetindeki yerlerde yazı takımı, yazı tepsisi, hattat çekmecesi olarak isimlendirilen kapların içinde topluca bulundurulan yazı edevatı, kâtip veya hattatın yanında taşıyabilmesi için divit içine konulur ve bu da bele sarılan kuşağa çapraz olarak yerleştirilirdi. Hokka kısmı çıkıntısı dolayısıyla yukarı tarafta kalır, böylece divit kuşak arasında kaymadan durabilirdi.
MsXLabs.org & Vikipedi, özgür ansiklopedi
Sponsorlu Bağlantılar
Divit, hokkadaki mürekkebe batırılarak yazı yazmakta kullanılan bir tür kalem. Divitin çalışma prensibi dolma kaleme benzer ancak dolma kalem gibi mürekkep haznesi bulunmaz. Bu nedenle belirli aralıklarla mürekkebe batırılması gerekir.
ETİMOLOJİ
Arapçada "mürekkep şişesi" anlamına gelen devat kelimesi Türkçede divit şekline dönüşmüş ve farklı bir mana kazanmıştır. Sözcüğün en eski kökü Antik Mısır medeniyetine dayanır. Aramice "diwotā" (דותא) ve İbranice "dīwo" (דיו) sözcükleri "mürekkep" anlamına gelir.
TARİHÇE
Yazma uçları yaygın olmamakla birlikte klasik antik dönemde kullanılıyorlardı. Elde mevcut en eski yazma ucu, antik Pompeii kalıntılarında bulunmuş tunç bir divittir. En geç 7inci yüzyılda kullanılmaya başlanan tüy kalemler ise 19uncu yüzyılın ortalarına kadar yaygın olarak kullanılmıştır.
Eskiden divit takımları, mürekkep hokkası ile içinde kamış kalem ve onu açmakta kullanılan kalemtraş, makta gibi yazı aletlerinin konulduğu dar ve uzun prizma şeklinde bir gövdeden meydana gelirdi. Büro mahiyetindeki yerlerde yazı takımı, yazı tepsisi, hattat çekmecesi olarak isimlendirilen kapların içinde topluca bulundurulan yazı edevatı, kâtip veya hattatın yanında taşıyabilmesi için divit içine konulur ve bu da bele sarılan kuşağa çapraz olarak yerleştirilirdi. Hokka kısmı çıkıntısı dolayısıyla yukarı tarafta kalır, böylece divit kuşak arasında kaymadan durabilirdi.
