Yaşayan Türkçüler - Sayfa 2

Onun için sadece Türkcü demek büyük bir yanlış olur,

Türk Milletinin yaşayan en büyük lideri...





Muhsin Yazicioglu, 1954 yilinda Sivas'in Sarkisla ilçesi Elmali Köyü'nde bir çiftçi ailesinin oglu olarak dogdu. Ilk ve orta ögrenimini Sarkisla'da yapti.

Yüksek ögrenimini yapmak üzere 1972'de Ankara'ya geldi. Üniversite tahsilini, Ankara Üniversitesi Veteriner Fakültesi'nde tamamladi.

1968'de cemiyet (dernek) çalismalarina basladi. Sarkisla'da Genç Ülkücüler Hareketi'ne katildi. Ankara'ya geldikten sonra ise, Ülkü Ocaklari Genel Merkezi'nde görev yapmaya basladi. Sirasiyla; Ülkü Ocaklari Genel Baskan Yardimciligi ve Ülkü Ocaklari Genel Baskanligi yapti. (1977-78).

1978'de faaliyete geçen Ülkücü Gençlik Dernegi'nin kurucu Genel Baskani oldu. 1980 yilina kadar MHP'de Genel Baskan Müsavirligi görevinde bulundu.

12 Eylül 1980'de yapilan askeri darbenin ardindan, MHP ve Ülkücü Kuruluslar Davasi sanigi olarak cezaevine konuldu. 5,5 yili hücrede olmak üzere 7,5 yil Mamak Cezaevi'nde kalan Muhsin YAZICIOGLU, 7,5 yil cezaevinde kaldigi bu davadan herhangi bir ceza almadi.

Cezaevinden çiktiktan sonra, magdur olmus ülkücülere ve onlarin ailelerine yardim amaciyla kurulan Sosyal Güvenlik ve Egitim Vakfi'nin baskanligini yapti.

1987'de arkadaslari ile birlikte MÇP'de siyasete girdi. MÇP'de Genel Sekreter Yardimciligi görevinde bulundu.

1991 genel seçimlerinde üç partinin olusturdugu ittifak bünyesinde, milletvekili adayi oldu. 'O, inançlarinizi Meclis'e tasiyacak' sloganiyla, Sivas'tan milletvekili seçildi.

1992 yili Temmuz ayinda, 'içinde bulundugu partinin siyasi anlayisiyla uyusamadigi için' bir grup arkadasi ile birlikte MÇP'den ayrildi. 29 Ocak 1993 tarihinde Büyük Birlik Partisi kuruldu ve bu partinin Genel Baskanligina seçildi.

24 Aralik 1995'te yapilan erken genel seçimlerde ANAP-BBP ittifakindan 20. Dönem Sivas milletvekili olarak, yeniden meclise girdi. 28.02.1996 tarihinde ANAP'tan istifa ederek, BBP'ye döndü.

26 Nisan 1998'de yapilan 3. Büyük Kurultay'da, 8 Ekim 2000 tarihinde yapilan 4. Büyük Kurultay'da, 2 Haziran 2002 tarihinde yapilan 1. Olaganüstü Büyük Kurultay'da ve 20 Temmuz 2003 tarihinde yapilan 5. Olagan Büyük Kurultay'da ve bu yıl yapilan 6. Olagan Büyük Kurultay'da tekrar BBP Genel Baskanligina seçildi.

Halen bu görevi devam ettirmekte olan Muhsin YAZICIOGLU, evli ve iki çocuk babasidir

Asker ve cemiyet adamı olan M. Rıza Bekin, 1925'te bugün Çin esareti altında bulunan Doğu Türkistan 'ın Hoten şehrinde doğmuştur. Uygur Türklerinden olan M.Rıza Bekin, dokuz yaşında iken ailece yurtlarından ayrılıp , Afganistan'da Kabil'e yerleşmişlerdir. O yıllarda oldukça yüksek seviyede seyreden Türkiye-Afganistan münasebetleriyle, eniştesi Mehmet Emin Buğra'nın girişimi, Türkiye'nin Kabil Büyükelçisi Memduh Şevket Esendal'ın tavassutuyla ,yeğeni Niyaz Mehmet 'le birlikte askeri okulda okumak için Türkiye'ye gönderilen M.Rıza Bekin, 1938'de Maltepe Askeri Lisesi'nin orta kısmında öğrenime başlamıştır. 1944'de Askeri Liseyi bitiren M. Rıza Bekin, 1944-1946'da Kara Harp okulunu, 1946-1948'de Topçu okulunu bitirerek Topçu subayı olarak Türk ordusuna katılmıştır. Görev yaptığı esnada (1950) Uzak-doğuda patlayan Kore savaşına Birinci Türk Tugayı Topçu Taburuna teğmen rütbesiyle katılarak, gazilik madalyası almıştır.
1963-1965'te Kara Harp Akademisi ,1966'da Yüksek Komuta Akademisi'ni bitiren M. Rıza Bekin, 1949'da Almanya'da Askeri İstihbarat, 1953'te ABD'de Subay Muharebe, 1959'da Stratejik istihbarat, 1963'te Topçu tekamül kurslarına katılarak kariyerine; Edremit ve Bornova'da Tugay Komutanlığı, Topçu okulu ve Muharebe istihbarat okulunda öğretmenlik (1954-1959) ,Genelkurmay İstihbarat Başkanlığı'nda Şube Müdür Vekilliği (1965-1967), Van Jandarma Tugay Kurmay Başkanlığı(1967-1968), Doğu Menzil K. Plan Şube Müdürlüğü (1968-1969) , 5.Kolordu Harekât ve Eğitim Şube Müdürlüğü (1969-1971) , K.K.K Harekat Başk. Eğitim Şube Müdürlüğü (1971-1973) ile devam etmiş, 1973'te Tuğgeneral rütbesiyle, CENTO Askeri Planlama Karargah Harekât Başkanlığıyla, 19.Piyade Tugay ve 57. Topçu Eğitim Tugay Komutanlığı (1975-1977) ile kadrosuzluk sebebiyle 1977'de Tuğgeneral rütbesiyle emekli olarak tamamlamıştır.
General, M. Rıza Bekin, askeri kariyeri içinde, Birinci Kore Tugayı Topçu Tabur Takım Komutanlığından (1950-1951) başka, 1959-1961 arası Türkiye'nin Tahran Askeri Ataşe Muavinliği görevini ifa etmiş, emekli olduktan sonra bir müddet Başbakanlıkta uzman olarak çalışırken Afganistan meselesinin patlak vermesi üzerine 1989-1990 yılları arasında BM'lerin Afganistan'a insani yardım programı çerçevesinde Pakistan'da kurmuş olduğu Mayın Temizleme Eğitim Merkezinde (İslâmabad) Başdanışmanlık görevini yürütmüştür.
1986'da kurulan Doğu Türkistan Vakfı Başkanlığına seçilen M.Rıza Bekin, halen Çin esareti altında yaşayan Doğu Türkistan (Uygur Türkleri) meselesinin insani ve siyasi boyutta dünya kamuoyuna duyurulması yolunda Doğu Türkistan vakfı bünyesinde çalışmalarına devam etmektedir.
Merkezi Münih'te bulunan "Doğu Türkistan Milli Kongresi'nin şeref Başkanı'da olan M.Rıza Bekin, evli ve iki çocuk babası olup, İngilizce ve Farsça bilmektedir.

24 Aralık 1926"da Konya'da doğmuşum. Rahmetli pederim M.Lütfi Çevik yılın bitmekte olduğunu dikkate alarak Askere geç gideyim diye olsa gerek Nüfusa 25 Mayıs 1927 olarak geçirmiş.
İlkokul birinci sınıfı Anafartalar İlkokulunda, geri kalanını ise Cebeci İltekin Okulunda tamamladım.
Orta Okulu Cebeci, Kurtuluşdaki Birinci Ortaokulda okudum, Liseyi Atatürk lisesinde bitirdim.
Üniversiteyi, birinci sınıfta rahmetli Hocam Prof. Bülent Nuri Esen, basın kanununu dersde yanlış anlattığı için yani yeni kanunu talebelerine anlatmadığı nedeniyle, maalesef Hukuk Fakültesinden ayrıldım. …Öğrenimimi Londra Victoria Kollejde tamamladım.
Gazetecilik Mesleğine 1942 yılında, İngilizlerin Kahirede çıkardığı "Cephe" dergisine röportaj yazılarıyla başladım.
1943 yılında Cumhuriyet Gazetesi Ankara Muhabiri oldum.
1945 yılında Son Posta Ankara Temsilciliğini de üstlendim.
1954 yılında Demokrat Partinin resmi organı Zafer gazetesi Parlemento muhabiri oldum.
1954-1957 yılları arasında Radyoda "Haftanın Sohbeti" ile Meclis saatini yaptım.
1957 yılına kadar Devlet Tiyatroları Basın Müşavirliği görevlerini ek görev olarak sürdürdüm.
1957 yılında Bakanlar Kurulu Kararıyla Londra Basın Ataşe Muavinliği görevine atandım.
1960 İhtilalinden sonra Merkeze davet edildim ve hemen akabinde Yeni Sabah Gazetesi Ankara Temsilcisi oldum.
15 Mart 1961 tarihinde Türkiye'nin ilk ve tek İngilizce gazetesi Turkish Daily News'u yayın hayatına sokdum.
43 yıllık eşim Nurten Çevik'I 25 Ekim 1991'de ebediyete yolcu ettim. Biri erkek, biri kız iki çocuk sahibiyim. Oğlum İlnur Çevik Gazetemizin Genel Yayın Yönetmeni ve beş kız babasıdır. Kızım Öznur Çevik Kayahan ise 4 çocuk annesidir ve gazetecidir.
Bu arada 1945 yılyında Atatürk Lisesi dokuzuncu sınıf öğrencisi iken o günlerin temsilcisi olarak Sebat Otelindeki tarihi toplantıya katılmıştım. Koministlerin tel'in edildiği tarihi yürülüğe matematik öğretmenim ünlü Matematikçi Kurtuluş'ın ihtar ve ikazı ile katılmamışdım. Bu beni bir çokları gibi göz altına alınmamamı sağlamıştı. Sebat Oteli toplantısının gayesi ise, Atatürk'çü hareketin öncülerinden Reha Oğuz Türkkan ve Nihal Atsız'ın bir araya getirilip barıştırılmalarıydı. Toplantıya Üst teğmen ünüformasıyla rahmetli Alparslan Türkeş ve askeri Doktor üst teğmen Fethi Tevetoğlu temsilci olarak katılanlar arasındaydı.

Coşkulu, ateşli konuşmalar arasında Arallar'da Türk Başrağı'nın dalgalanacağı günlerden söz ediliyordu. Dayanamamış söz almıştım. Babamın Kadostro Mühendisi olması nedeniyle Anadoluyu karış karış gezdiğimi, bırakınız Anadolu köylerini, Başkent Ankara'nın varoşları sayılacak köylerimizin Dalgalanan Şanlı Başrağımıza layık hale getirilmesinden söz etmiştim. Bu konuşmadan sonra toplantının tarafımdan kaçırıldığını, çatılan kaşlardan hissedip, özür dileyerek ayrılmıştım. Dışarı çıktığımda Ankara Emniyet Birinci Şube Memurlarınca nazikane, şubeye götürülmüştüm.
Yıllar öncesi Ankara Valisi rahmetli Nevzat Tandoğan, Siyasi şube Müdürü Ekrem Anıt'a ayaklar arasında bir genç dolaşıyormuş, bir önlem alın talimatı verdiği beni şubeye davet etmişti. O sırada basın kanunu 21 yaştan küçüklerin gazeteci olmasını yasaklıyordu. Bunu hatırlatması üzerine kendisine, hayatımı kazanıp okumaya çalıştığımı anlatarak, ahlaksız bir iş yapmam mı isteniyor diye sormuştum. O da beni anlayışla karşılamış cebinden çıkardığı kartviziti vererek, polisce tutulmam halinde, bu kartı göstermemi söylemişti.
Ekrem Anıt ile tanışmamız böyle olmuştu. Şimdi yine karşısına çıkarılıyordum. Gülerek karşıladı ve "hayrola" diye sordu. Toplantıdan memnun kalmış olsaydım, terkedip çıkmazdım cevabını verdim ve lütfen içerde olup bitenlerin sorulmamasını rica ettim. O da biran önce eve gidip, yasak yayın var ise ortadan kaldırmamı önerip, yolu gösterdi. Şimdi rahmetle andığım Ekrem Anıt daha sonra Samsun Milletvekili olarak parlementoya girmişti.
Aldığım Ödüller:
5 Temmuz 1971 tarihinde Milliyetçi Çin Cumhurbaşkanı Maraşal Chinang Ki-Sheck'den "Parlayan Yıldız" Madalyası
15 Mayıs 1972 tarihinde Türk-Kore Dostluğuna hizmetimden, Kore Dış İşleri Bakanı Yong Shik Kim'den Şükran Paketi
1 Mayıs 1972 Güney Kore Dostluk Derneği Şeref Üyeliği
29 Ekim 1973'de Güney Kore Cumhurbaşkanı Park Chung Hee tarafından "Merit Sungry" Madalyası
10 Ocak 1988 tarihinde Ankara Gazeteciler Cemiyetinden 40 yılın en başarılı gazeteci ödülü
4 Eylül 1989 tarihinde Dış İşleri Bakanı Mesut Yılmaz ilk defa ihdas edilen "Üstün Hizmet" ödülü
5 Ocak 1990 tarihinde Ankara Gazeteciler Cemiyeti tarafından son on yılın en başarılı gazete genel Yönetmeni seçimi
14 Temmuz 1990 tarihinde Fransız Milli Eğitim Bakanı tarafından Officer des Palmas Academiques ödülü
31 Mayıs 2000 tarihinde Ankara iletişimi Fakültesi tarafından son elli yılın meslek ödülü.

1920 yılında İstanbul'da doğdu. Babası Halid Ziya Bey, annesi Saibe hanımdır. İyi bir eğitim gördü. St. Joseph, Galatasaray ve Kabataş liselerinde okuduktan sonra, Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesinden mezun oldu. İstanbul Üniversitesi'nde master yaptı. Tarih ve Türkoloji dallarında Sorbonne Üniversitesinde, Tecrübî psikoloji dalında ise Columbia Üniversitesinde ihtisas yaptı. Uzmanlı dalları arasında psikoloji, futuroloji, hukuk, tarih, yazarlık ve yayıncılık(şeref ve sürekli basın kartı sahibi) sosyo-etnografya yer almaktadır. Reha Oğuz Türkkan, 1947-1972 yılları arasında 25 yıl boyunca ABD'de Columbia ve CCNY üniversitelerinde, 1975-1976 yıllarında İstanbul Üniversitesi'nde ve daha sonra da 1996 yılında Ahmet Yesevî Üniversitesi'nde öğretim üyeliği yaptı.
"Sorularla Programlı Öğrenim" metodunun üç kurucusundan biri olarak ve ABD'deki katkılarından dolayı "WHO'S WHO" ansiklopedisinde yer aldı. ABD hükümeti tarafından 4 eyaletin eğitim planlaması ve Sunrise Açık Üniversitesi'nin kuruluşunda Eğitim teknolojisi Danışmanı olarak görev aldı. 124 okul (4 tanesi hızlı okuma ve bilgisayar üzerine) açtı.
Türkiye'de Yay-kur Açık Öğretim Üniversitesi'ni kurdu. 1976 yılında NASA'ya danışman olarak Hindistan'daki uydulu eğitim çalışmalarını inceledi.
Reha Oğuz Türkkan'ın, yerli ve yabancı basında binlerce makale, dizi ve araştırması yayınlandı. İstanbul Ticaret Odası Gazetesinde "Amerika ve Türkiye'de İş Dünyası" konularında 2 yıl köşe yazarlığı yaptı.
ABD'de bulunduğu süre içinde, "Psikolojinin İş Dünyasında Başarıya Etkisi Ve Uygulanışı", "İkna Psikolojisi Ve Satış Teknikleri" konularında iş dünyasına yönelik eğitimler verdi. Çeşitli şirket ve kuruluşlara danışmanlık ve yönetim kurulu başkanlığı yaptı.
Reha Oğuz Türkkan, Türkçülük alanında çeşitli sosyal faaliyetlerde bulundu. Bu konuda yazarlık ve yayıncılık yaptı. Gurbetçi çocuklar için ABD'de Atatürk Okulu adıyla bir okul açtı. 1997 yılında Orta Asya ve Kafkas Türkleriyle ilgili olarak "Türk Dünyası Parkı" ve "Türkler" adlarıyla ABD'de ve Türkiye'de daimi resim sergileri açtı.
Reha Oğuz Türkkan, Türkiye'de "Çevrecilik Eğitimi Kampları"nın kurucusu oldu.
ABD'de Human Value Vakfı başkanlığı yaptıktan sonra, NEA (Eğitim Sendikası), IPA (Konferansçılar Derneği), Gazeteciler Derneği, Aydınlar Ocağı'nda üyelik ve Türk 2000 Vakfı'nda başkan olarak görev yaptı.
Reha Oğuz Türkkan'ın İngilizce, Fransızca ve Türkçe olarak yayınlanmış 41 kitap, 9 film ve 6 tv senaryosu bulunmaktadır.
Türkçülüğe Giriş (İstanbul-1940), Milliyetçiliğe Doğru (İstanbul-1943), One America (New York-1954), Talking Turkey (New York-1955), Turkish Literature (New York-1956), Turkish National Character (New York-1971), Tabutluktan Gurbete (İstanbul-1975), Yenilenmiş Türk Destanları ve Hikayeler (1977), Biz Kimiz (İstanbul-1987), Türk Milliyetçiliğinin Kısa Tarihi (İstanbul-1992), Yükselen Milliyetçilik, 21. Yüzyıl Milliyetçiliği (İstanbul-1995), Kızılderililer ve Türkler (İstanbul-1998) önemli eserleri içinde yer alır.
Reha Oğuz Türkkan, Ece Zübeyde Hanım ile evlenmiş olup Aslıhan, Ceylan, Tuğrul ve Alptunga adlarında dört çocuğu vardır.

Tarihçi ve siyaset adamı olan Rafael Muhammedin , Kazan türklerinden olup, Sovyet sosyalist Cumhuriyetler Birliğinin, sosyalist idari yapılanmasında Sverdlovsk bölgesi olarak bilinen, idari bölgenin Berözvoskiy kasabasında 1947'de doğmuştur. İlk ve Ortaokulu doğduğu yerde tamamlayan Rafael Muhammeddin, liseden sonra Leningrad( şimdiki St. Petesburg) üniversitesinin "Doğu Bilimleri Fakültesine"girmiştir. Kendi beyanına göre, uzun süre Türkoloji bölümüne girmek için uğraşmış ,ancak sovyet sisteminin"Türkçe'yi neden öğreneceksin" sorularına muhatap kalarak hayli zaman Türkoloji okuması önlenmiştir. Üniversite de Türkoloji okuduğu yıllarda, daha sonra Türk düşmanlığıyla adından sıkça söz, ettirecek olan şu anda Rus şövenist parti liderlerinden Jirinovsky ile birlikte okumuşlardır. (Jirinovsky 'nin kendisi de Rus değil, yahudidir). Okulu bitirdiği yıllarda Türk -Sovyet ekonomik ve Teknik işbirliği anlaşması sonucunda İskenderun Demir Çelik İşletmeleri'nin inşaasına Türkçe tercüman olarak gitmek istemişse de, Rafael Muhammeddin değil, Jirinovsky gönderilmiştir, Muhammeddin birkaç yılını devletin rutin tercümanlık işlerinde geçirmiştir.
1980 yılında Tataristan'a dönen Rafael Muhammeddin, bundan sonra ilmi, içtimai ve siyasi hayatını belirleyecek olan Tataristan İlimler Akademisi'ne bağlı Galimcan İbrahimov Dil,Tarih ve Edebiyat Enstitüsünde çalışmaya başlayacaktır.
1989'dan itibaren Sovyetler Birliği'nin çözülüşe başladığı günlerde, seksen yıllık Rus-Sovyet iktidarına karşı ilk muhalefet teşkilatı sayılacak olan " Tatar İçtimai Merkesi"ni kurarak, bir grup akademisyen grubuyla adından söz, ettirmiştir. Kısa zamanda halk üzerinde tesir bırakan bu hareket siyasal bir cereyana döndüğünde Rafael Muhammeddin, İçtimai teşkilatı partileştirerek (1990) İlk Tatar Milli Bağımsızlık partisi olan İttifak Partisini kurarak Genel Başkan olmuştur. İdil-Ural Türklüğünün kendine has özel durumundan hareket eden Rafael Muhammeddin, bütün Türkistan ve Sibirya ve Kafkasya Türklerinin biraraya geleceği"Türk Halkları Asamblesini" kurup ilk Genel başkanı olarak Kazak aydınlarından Olcas Süleymanov'la birlikte, ilki Kazakistan'da olmak üzere Türk Halkları Birliği kongresini gerçekleştirmiştir. İttifak Partisi Genel Başkanlığını Fevziye Bayramova'ya ,Türkl Halkları Asamblesi Genel Başkanlığını(1991-1993 arası yürütmüştür) Çuvaş Türklerinden V.Timofiyef'e bırakmış(1991-1997 arası ikinci başkanlık görevini yürütmüş) İlimler Akademisindeki ilmi görevine dönmüştür.
Tataristan'da ilk milli muhalefet hareketinin çekirdeği sayılan Şehabeddin Mercani Kültür Merkezinin de kurucularından olan Rafael Muhammeddin, yerli ve yabancı gazetelerde,dergilerde yayınlanmış yüzlerce makalenin yanında, içtimai ve siyasi hayatta Türk Halklarının Milletlerarası Konferans ,kongre ve toplantılarında müdafi olmuştur.
Roza hanımdan olan Ayas adındaki bir çocuğu ile halen Kazan'da Tataristan Bilimler Akademisi, Tarih Enstitüsünde araştırmacı olarak çalışan Rafael Muhammeddin'in, Bilimler Akademisi tarafından kabul edilmiş, "Türk Halklarının politik düşünce Tarihi ve ideolojisi üzerine; Osmanlı ve Rus İmparatorlukları, Türkiye , SSCB, BDT, XIX.asrın 70'li -XX.asrın 90'lı yılları" alt başlığını taşıyan " Türkçülüğün Doğuşu ve Gelişimi" adlı yayınlanmış bir eseri bulunmaktadır.

Türkçülük, Türk milliyetçiliğinin adıdır. Kelimenin sonundaki ek, yerine göre, mensupluk, sevgi, taraftarlık gösteren bir ektir. Türkçülük de Türk sevgisi ve taraftarlığı demek olduğuna göre, kelime, yerinde kullanılmıştır. Başka milletlerin Türk taraftarlığı ve Türk sevgisi bu kelime ile ifade olunamaz. Zaten başka milletlerin Türk'ü sevmesi de gerçekten bir sevgiye değil, geçici bir nezakete, çıkara, siyasi zarurutlere işarettir. Türk'ü, gerçek olarak, Türk'ten başkası sevmez.
Türkçülük bir ülküdür. Ülküler, milletlerin manevi gıdasıdır. Ülküsüz milletlerin en talihlisi dahi silik ve sönük kalmaya mahkumdur. Eğer bu millet talihli de değilse, onun sonucu yenilmek, ezilmek, hatta yok olmaktır.
Ülküler, gerçekle hayalin karışmasından doğmuş olan, düne bakarak yarını arayan, milletlere hız veren ve uğrunda ölünen büyük dileklerdir. Milletler, ölebildikleri kadar yaşama hakkına sahiptirler.
Türkçülük, büyük Türkelinde, Türk uruğunun kayıtsız şartsız hakimiyeti ve bağımsızlığı ile Türklüğün her yönden bütün milletlerden ileri ve üstün olması ülküsüdür.
Bu ülkü, geçmişte, birkaç kere gerçekleşmişti. Büyük Türkçülük ülküsü ve inancı ile yetişen gençlik sayesinde yarın yeniden gerçek olacaktır.
Türkçülük, dün bir kaynaktı; bugün çaydır. Yarın coşkun bir ırmak olacak ve önünde yabancı duygu ve düşüncelerden gelen bütün engeller yıkılacaktır.
Türkçülük, dört kaynaktan geliyor:
1. Kökü çok eski olan ve Türk uruğunun şuuraltında yüzyıllardan beri yaşayan milliyetçilik;
2. Tanzimat'tan sonra, Avrupa'daki milliyetçiliklere benzeyen halkçı bir hareketin bizde de tatbik olunmasını isteyen milliyetçilik hareketi;
3.Devletimizin içindeki yabancı unsurların ihaneti dolayısıyle doğan tepki;
4.Türklerin 200 yıldan beri çektikleri büyük sıkıntılar.
Bu dört kaynaktan gelen düşünceler birbiriyle kaynaşıp yoğrularak bugünkü Türkçülük ortaya çıkmıştır. Türkler, Türkçülük ile güçlenecek, kurtulacak, ilerleyecek, yükselecektir.
Bir millet yükselme iradesini taşımazsa, kendine güveni olmazsa, başkalarını taklitten başka bir şey yapamazsa, geçmişiyle övünmezse, başkalarından üstün olmak istemezse, ülkü için ölümü göze alamazsa, savaştan korkarsa, o millet içinden çürümüş demektir.
Bugün ülküler ve kahramanlar çağında yaşıyoruz. Geçmiş haklara dayanılarak davaların öne atıldığı, hesapların görüldüğü günlerdeyiz. Kan çağlayanları, kılıç şakırtıları ve gülle sesleri içinde yarının neler hazırladığını bilemiyoruz. Bu kasırga arasında, milletlerin yalnız geçmişlerini hatırlayarak milli ülkülerine yapıştıklarını görebiliyoruz. Geçmişi olmayan, yahut olup da unutan, milli ülküsü bulunmayanlar devriliyor.
İnsanlığın tarihinde büyük kasırgalar eskiden zaman zaman gelip geçeirdi. Gitgide bu kasırgalar sıklaşıyor. Bu gidişle tarih, ebedi bir kasırgadan ibaret kalacak gibi gözüküyor. Bugün ayakta kalabilmek için eskisi kadar sağlam olmak yetişmiyor. Çok güçlü, çok sağlam, çok sert, çok yürekli olmak gerekiyor. Bunun da bizim için birinci şartı, Türkçülük ülküsüne sıkısıkıya yapışmaktır. Şaşıran, ürken, sapıtan milletleri, tarih bağışlamıyor.
Türkçülük ülküsü bizden amansız bir görev ahlakı istiyor. Subay hiç yorulmadan altı saatlık talimini yaptırırsa, öğretmen bıkmadan öğreticilik işini yaparsa, memur sinirlenmeden halka kolaylık göstermeye devam ederse, doktor her şeyden önce yurttaşlarının sağlığı ile ilgili olursa, öğrenci her şeyden önce dersini bellemeye çalışırsa ve bütün görevlerle rütbeler arasında ne caka, ne gösteriş, ne dalkavukluk, ne de ilgisizlik olmadan bir ahenk kurulursa, aşağıdakiler yukarının buyruğunu ukalalık saymaz, yukardakiler de aşağının doğru ihtarlarına kızmazlarsa, bütün karşılıklı işlerde, görüşme ve konuşmalarda ne ikiyüzlülüğe kaçan nezaket, ne de kabalığa kaçan sertlik bulunmazsa, görevin bizden istediği şey yapılmış olur.
Gerçekten Türkçü olmak kolay değildir. Her önüne gelen Türkçü olamayacağı gibi, her Türkçüyüm diyen de Türkçü olamaz.
Her Türkçü, bulunduğu yerin görevini inançla yaparsa, Türkçülük ülküsü sağlamlaşır. Türklük güçlenir.
Türkçülerin ilk işi, görevlerini, arınmış gönül ve inanmış yürek ile yapmaktır.
TÜRKÇÜLÜK DEĞİŞMEZ BİR FİKİRDİR

ORKUN'u beğenmiyenler onda eski teranelerden başka bir şey olmadığını söylüyorlar. Haklıdırlar. Türkçülük değişmez bir fikir olduğu için burada hep aynı sözler söylenecek. Türkçülük bir moda olmadığı için değişmeyecek, bir ilim olmadığı için sabit kalacak, bir eğlence olmadığı için kendini beğendirmeğe uğraşmayacaktır.
Türkçülük bir ülküdür. Millî ülküler yüzyıllar boyunca değişmeden yaşar. Değişen tarafları ana çizgileri değil, teferruat veya taktiğidir.
Bazı arkadaşlar, Türkçülük alanında yazı yazanların yıllardır aynı kimseler olduğunu söylüyorlar. Bu da doğrudur. Fakat ORKUN'daki imzaların çoğaldığını zamanla herkes görecektir.
Ancak, Türkçülerin hepsi yazı yazmadığı gibi yazıcıların aynı kimseler olması da Türkçülüğün yerinde saydığını göstermez. Türkçülüğün nasıl geliştiğini görmek için Türkçü dergileri okuyanların sayısına bakmak kâfidir. ORKUN'un (ORHUN) adıyla çıktığı birinci ve ikinci devirleriyle şimdiki satışı arasındaki fark Türkçü okuyucuların ne kadar hızla çoğaldığını ve Türkçülük ülküsünün gördüğü rağbeti ispat eden şaşmaz bir ayardır.
Türkçülüğün bugünkü kuvvetine göre ORKUN'un zayıf olduğu muhakkaktır. Türklü sebepler, başlangıçta daha kuvvetli ve iyi çıkmamıza engel oldu, fakat bu durum geçicidir. Toplanma ve toparlanma yoluna girmiş bulunan Türkçülük ağır, fakat emin adımlarla ilerlemektedir. Şimdiye kadar Türkçülük hareketleri yalnız fedakârlığa dayanan ve küçük gurupların, bazan da fertlerin elinde idare olunan dağınık hamlelerden ibarettir. Bir Türkçüler topluluğu tarafından çıkarılan ilk dergi ORKUN'dur. Manevî bağlarla birbirine bağlı olan arkadaşlar topluluğu uzun bir zamandan beri biriktirilen para ile ORKUN'un sermayesini hazırlamış, gayet sessiz ve mütevazı olan bu hazırlanma birçok Türkçüler tarafından duyularak desteklenmiş, böylelikle ORKUN'un daha erken çıkması sağlanmıştır.
Türkçülük için önümüze gittikçe genişleyecek bir çalışma ve başarma devri açılmaktadır. Türkçülüğün şiarı soğukkanlı, ağırbaşlı ve mütevazı olmak bulunduğundan en küçük başlangıçlarda hareket ederek ağır ve emin adımlarla büyük başarılara doğru ilerliyeceğiz. Yürüyüşümüz azimli, hesaplı ve disiplinli olacaktır. Her işte hep beraber olacağız ve ülküye doğru hep beraber gideceğiz.
Ülkü yolunda yürüyüşümüzün ağırlaştığı günler ve hızlandığı günler olacak, fakat Türkçülüğün aslında ve son hedeflerinde hiçbir zaman değişme olmayacaktır.