SEFERBER sıf. (ar. sefer, fars. -bezden sefer-ber).
1. Savaşa hazır duruma getirilmiş ya da savaşa sürülmüş ordu, askeri birlik ya da devlet için kullanılır.
2. (Şeyleri kişileri) seferber etmek, belirlenmiş bir amaca ulaşmak ya da onu gerçekleştirmek için eldeki tüm olanakları değerlendirmek, kullanmak, bir işi yapmak için kişileri harekete geçirmek, yöneltmek. || Seferber olmak, bir işi ya da amacı gerçekleştirmek için tüm olanaklarıyla ve güçleriyle çalışmaya yönelmek.
—Ask. Seferber olma süresi,
birlik ve kurumlara sefer kadrolarını ve örgütlenmelerini tamamlayabilmeleri için verilen süre. (Bu süre harekât planlarına ve lojistik olanakla® göre saptanır.) || Seferber olma yeri,
birlik ve kurumların seferber olma hazırlıklarını yapacakları yer.
Kaynak: Büyük Larousse