SÜREÇ a. (sürmek ten sur-eç).
1. uyguların ya da olayların, belli bir taslağa uygun ve belli bir sonuca varacak biçimde düzenlenmesi, art arda sıralanması; Bir bunalımın izlediği süreç. Enflasyon süreci.
2. Bir şeyin yapılış, üretiliş biçimini oluşturan sürekli işlemler, eylemler dizisi: Üretim süreci yeniden gözden geçirilmeli.
—Fels. Hegel'de, hiçbir zaman aynı kalmayan ve dönüşen gerçekliğin izlediği hareket. (Bk. ansikl. böl.)
—ikt. Kümülatif süreç, iktisadi ya da parasal etkenlerdeki değişiklikler sonucu başlayan ve kendi kendine büyüme eğilimi taşıyan, bu nedenle de, örneğin enflasyonist bir ortamda fiyat-ücret ilişkisinde olduğu gibi, iktisadi etkinliğin zincirleme olarak daralmasına ya da genişlemesine neden olan hareket; VVİcksell'in kuramında, doğal faiz oranıyla parasal faiz oranı arasındaki dengesizlikten kaynaklanan iktisadi etkinliğin genişleme ya da daralma hareketi. (Bu kavram, yatırımdaki değişikliğin iktisadi etkinlik üzerindeki etkilerini açıklamakta kullanılır.)
—Psikan. Birincil süreç, Freud'un birinci topiğinde bilinçdışının işleyiş tarzı. (Bk. ansikl. böl) || ikincil süreç, Freud'un birinci topiğinde, gerçekliğin temsilcisi olarak ben'in işleyiş tarzı. (Bk. ansikl. böl.)
—Ruhbil. MEKANİZMA'nın eşanlamlısı.
—Siber. Sınai süreç, saptanmış tolerans sınırları içinde uyulması zorunlu ayırtedici özelliklere sahip olması gereken bir bitmiş ürün hazırlamak amacıyla, hammaddelere bir dizi işlemin uygulandığı donanım. (Yüksek fırınlar ve dönüştürücüler gibi kesikli süreçler ve hadde tezgâhları, kâğıt makineleri ve kimyasal ve nükleer reaktörler gibi sürekli süreçler ayın edilir. Öte yandan, işlemede ortaya çıkan olaylar bütününden oluşan sınai süreç'i, bunu gerçekleştirmek için kullanılan yöntemden ayırt etmek gerekir.
—ANSİKL. Fels. Hegel'e göre süreç (alm. Prozess, Fortgang), gerçeğin ya da idea adını verdiği şeyin ayırtedici özelliğidir. Dolayısıyla gerçeklik, “hareketsizlikte ayak direyen soyut bir özdeşlik” değil, hareket ve kendinin, kendinden başkası haline gelişidir. "idea, özü bakımından süreç’tir; çünkü ideanın özdeşliği, ancak mutlak olumsuzluk olduğu için kavramın mutlak ve özgür özdeşliğidir; dolayısıyla diyalektik bir nitelik taşır, idea, tekil tümellik olarak kavramın, nesnelliğe ve nesnellik karşıtlığına yönelmesini ve tözü kavram olan bu dışsallığın, kendi içkin diyalektiğiyle, kendini öznelliğe ulaştırmasını sağlamak için izlediği yoldur” (Enzyklopâdie der Philosophischen VVissenschaften in Grundrisse [Felsefi bilimler ansiklopedisi], 215).
—Psikan.
•
Birincil süreç. Haz ilkesi bilinçdışının ve oluşumlarının işleyişini düzenler: ruhsal enerji, burada rahatça akar Yer- değiştirma yoğunlaştırma ve simgeleştirmenin aralarında yer aldığı birincil süreçler, isteğin yarattığı sanrılar aracılığıyla dolaysız bir doyumu gerçekleştirmeye yönelir ve gerçeği göz önünde tutmayarak algı ile yitirilmiş nesne arasında bir özdeşlik sağlamaktan başka amaç gütmez.
•
ikincil süreç. Oysa, ben’in işleyişi, ikincil süreçlerle düzenlenir. Burada, enerji, tasarımlara daha sağlam bir biçimde bağlıdır ve doyum, gerçekliğin gereklerine göre daha sonraya ertelenebilir.
Kaynak: Büyük Larousse