REÇEL a. (fars. riçafden). Mutf. Bazı memeleri şeker ve suyla kaynatarak yapılan koyu kıvamlı ve tatlı yiyecek.
—AnsIkl. Reçel yapımında vişne, çilek, kayısı, şeftali, ayva vb. meyvelerin yanında portakal, mandalina vb. meyvelerin kabuklarından ya da gül, katırtırnağı vb. çiçek ve bitkilerin yapraklarından da yararlanılır. Reçel yapmak için en çok kullanılan yöntem, meyveleri bütün, dilimlenmiş ya da doğranmış olarak kaynamakta olan şekerli suya atmaktır. Bunun yanı sıra meyveleri üzerine şeker serpip sulanmasını sağlamak için bir gece beklettikten sonra kaynatarak da reçel yapılır. Bazı yörelerde ise meyveler kaynatılmaz, şekeri ve suyu eklenip güneşte bekletilerek reçel kıvamına gelmesi sağlanır. Reçele konacak şeker oranı, kullanılacak meyveye göre değişir ve su oranı da genellikle şeker oranının yansı kadardır Reçelin şekerlenmesini önlemek için kaynama sırasında köpüğü sık sık alınır; ocaktan indirmeden önce içine limon tuzu ya da limon suyu eklenir. Evlerde reçel yapımında sak- karoz (çay şekeri) kullanılmasına karşın, sanayide bunun yerini glikoz almıştır (750 g glikoz, 1 kg şekere eşdeğerdir).
Reçel pişme işlemi tamamlandıktan sonra ağzı genişçe kaplarda soğumaya bırakılır ve iyice soğuduktan sonra cam kavanoz, sırlı çömlek ya da teneke kutulara konur. Bunların üzeri, reçelin havayla temasının önlenerek uzun süre dayanmasının sağlanması için alkole batırılmış parşömen kâğıdı, eritilmiş parafin, balmumu vb. maddelerle kapatılır.
Kaynak: Büyük Larousse