LEÇE a. (ar. el-leçe' den). Çok akıcı bazalt ya da olivinli bazalt lavları çıkaran volkanların çevrelerinde çok pürüzlü ve kanşık bir yüzey şekli gösteren donmuş lav akıntılanyla kaplı alan.
—ANSİKL. Bu yüzey şeklinin Türkiye'deki başlıca örnekleri Hatay çukurunun Amanoslar ile Kurt dağı arasındaki K. kesiminde, K. Anadolu fayı boyunca yer alan genç volkanik etkinliğe bağlı olarak meydana gelen leçeler ile, Ceyhan ovası ve İskenderun körfezi arasındaki Büyük leçe’dir Suriye’nin G.’inde Cebeli Havran volkanik kütlesinin K.B.'sında da Antik çağ'da Trachon (pürüzlü yöre) adıyla tanınan çok geniş bir leçelik vardır.
Kaynak: Büyük Larousse