Olumsuzuma Nedir?

OLUMSUZUMA a. Fels.
1. Bir şeyi yadsıma eylemi: Tanrı'nın varlığını olum- suzlama. (Eşanl. NEGASYON.) [Bk. ansikl. böl.]
2. Olumsuzlamanın olumsuzlanması, bir çelişkinin ikinci aşaması. Bu aşamada, karşıt terimler kendi kendilerini aşarak uzlaşırlar.

—Mant. - DEĞİLLEME.

—ANSİKL. Fels. Descartes’a göre, bir gerçekliğin yadsınması ille de bir gerçeklik düşüncesi yokluğuna götürmez; ona göre, sonsuzluk düşüncesi (Descartes bunu kesinlikle gerçek bir şey sayar), olumsuzlarına yoluyla elde edilir.
Hegel'de, olumsuzlama (alm. Negati- on), dolaysız verinin, kendini kendi öz gerçeğiyle olumlama sürecinin ruhudur. Olumsuzlama bir terimin ortadan kalktığı anlamına gelmez, onun değiştiği, yeni bir belirlenim kazandığı anlamına gelir. Her zaman olumlu bir içerik için ileri sürüldüğünden, olumsuzlama "belirli bir olum- suzlama”dır: ondan "dolaysız olarak yeni bir biçim doğar ve olumsuzlama içinde bir geçiş olur; bu geçişte süreç bütün bilinç biçimleri dizisi içinde, kendiliğinden gerçekleşir'' (Tinin görüngübilimi [Phâno- menologie des Geistes], "Giriş”). Böyle bir diyalektik hareketin açıklamasını Wis- senschaft der Logik (Mantık Bilimi) kendisi için yapar.
Manjçılık için de olumsuzlama hegelci diyalejdikten gelen bir kategoridir. Matçılık bu kategoriyi “kapitalin yöntemi" ile, yani diyalektik maddecilik ve tarihi maddecilikle yeni bir değerlendirmeden geçirir ve onun olumlu yanını olduğu gibi korur. Mat şöyle der: "Kapitalist üretim tarzına uygun düşen kapitalist mülkiyet bağımsız ve bireysel emeğin ayrılmaz parçası olan özel mülkiyetin birinci olumsuzlanmasıdır. Fakat kapitalist üretim tarzı da doğanın değişimlerini yönlendiren karşı konulamaz zorunlulukla kendi olumsuzlanması™ kendisi doğurur. Bu da olum- suzlartıanın olumsuzlanmasıdır” (Kapital, 1, 2).
Sartre'a göre, "olumsuzlama, varoluşun yadsınmasıdır. Olumsuzlamayla, bir varlık (ya da bir varlık tarzü önce tonulur, sonra da hiçliğe atılır” (l'Etre etle nöant [Varlık ve hiçlik]).