MEMLUK sıf. (ar. millp’ten memluh). Esk. Tuzlanmış, tuzlu.
MEMLUK, -kü a. (ar. mülk'ten memlûk). Esk.
1. Köle, birinin malı olan kimse.
2. Kölemenlerden olan kimse.
♦ sıf. Birinin mülkü ya da malı olan.
—Tar. Ortaçağ İslam devletlerinde kölelerden oluşturulan asker sınıfı. (Kölemen de denir.) [Bk. ansikl. böl.]
—ANSİKL. Özel görevliler tarafından satın alınan memluklar Slavlar, Yunanlılar, Çerkezler ve özellikle Türkler'den oluşurdu. Sıkı bir hiyerarşik düzen içinde özenle yetiştirilirlerdi. Hindistan'daki Delhi sultanlığı’ni 1206’dan 1290’a kadar yöneten memluklar, Mısır'da da kendi adlarıyla anılan (Memluklar) bir hanedan kurdular.
Sponsorlu Bağlantılar
1. Köle, birinin malı olan kimse.
2. Kölemenlerden olan kimse.
♦ sıf. Birinin mülkü ya da malı olan.
—Tar. Ortaçağ İslam devletlerinde kölelerden oluşturulan asker sınıfı. (Kölemen de denir.) [Bk. ansikl. böl.]
—ANSİKL. Özel görevliler tarafından satın alınan memluklar Slavlar, Yunanlılar, Çerkezler ve özellikle Türkler'den oluşurdu. Sıkı bir hiyerarşik düzen içinde özenle yetiştirilirlerdi. Hindistan'daki Delhi sultanlığı’ni 1206’dan 1290’a kadar yöneten memluklar, Mısır'da da kendi adlarıyla anılan (Memluklar) bir hanedan kurdular.
Kaynak: Büyük Larousse
X-Sözlük Konusu: ne demek anlamı tanımı.

Memluk Nedir?
