MÜRDE sıf. ve a. (fars. mürde). Esk.
1. Ölü, ölmüş.
2. Mürde-dil, katı yürekli, acımasız, duygusuz. || Mürde-rig, ölen bir kimseden kalanlar, miras || Mürde-şu ya da mürde-şuy, ölü yıkayıcı, ölü yıkayan kimse.
—ikt. tar. Mürde bacı, Osmanlı devletinde kesim için taşradan İstanbul'a getirilen büyükbaş ve küçükbaş hayvanların, derbentlerden ve geçit yerlerinden geçirildikleri sırada alınan vergiye verilen ad. (Mukataa hâzinesi gelirlerinden sayılan bu verginin "zebhiye resmi”, "selamet akçesi" gibi çeşitleri vardı.)
1. Ölü, ölmüş.
Sponsorlu Bağlantılar
—ikt. tar. Mürde bacı, Osmanlı devletinde kesim için taşradan İstanbul'a getirilen büyükbaş ve küçükbaş hayvanların, derbentlerden ve geçit yerlerinden geçirildikleri sırada alınan vergiye verilen ad. (Mukataa hâzinesi gelirlerinden sayılan bu verginin "zebhiye resmi”, "selamet akçesi" gibi çeşitleri vardı.)
Kaynak: Büyük Larousse
X-Sözlük Konusu: ne demek anlamı tanımı.