Bu söz sanki ilk kez karşısına çıkmış gibi dehşete kapıldı; elleri titredi, dizlerinin bağı çözüldü, göz bebekleri kocaman ve Tırlar’ın tekerleklerinden daha yuvarlak oldular. Bu çözülme ve titreme durumunun tüm benliğini ele geçirdiğini hissediyordu. Gerçekten de orada yazanlar bunlar olamazdı. Bu inanılır gibi değildi, en pahalı ve “hastalıklı” şakalar bile böyle bir eser ortaya koyamazdı. Gözlerini kapatıp yeniden açtı. Fakat “garip” bir şekilde bunu yapıp yapmadığından emin olamadı. Tekrar deneyecekken gözlerinin zaten kapalı olduğunu, kapalı gözleri kapatmaya çalışmanın hiçbir anlamı olmadığını fark etti. Bu kez tam tersini yapmaya, gözlerini açıp kapatmaya çalıştı. Nafileydi… Her şey Siyah Tır’ın siyah dorsesindeki siyah yazı kadar karanlıktı…
Yazar’ın notu: İlgili aracın, ilkbahar aylarının bir Pazartesi sabahında, “orta işleklikte” bir trafikte karıştığı zincirleme kazanın, görgü tanıklarından “Birisi”nin yolladığı mektup elime ulaşır ulaşmaz, -hiç dokunmadan- sizlerle paylaşacağım.