Bu gün çok yoruldum,akşamın olmasını iple çektim..
Malum dün gece çok geç yattım.Uykularım eski uykular değil.Huzursuz...
Günler,geceler hep farklı..
Akşam işten eve yürüdüm.Eskiden yürüken telefonla konuşurduk..Yol bir çırpıda biterdi.Yetmezdi zaman.Kendime yollar icat eder olmuştum onunla konuşabilmek için..
Bu akşam boğuluyorum zannettim.Hava almalıyım dedim.Ne zamandır yürümüyordum.Bir geçen akşam;onu düşündüm yol boyu.O akşam da bu akşam gibi...Kaç kez çevirdim numarasını yol boyunca, son rakama gelince de sildim.
Onu çok özlüyorum be Hafize.
İçim titriyor onu düşündükçe.
O benim biriciğim,canım,herşeyim.
Çok seviyorum onu çookk..
Ayrılık çok acı...
Bu gün gözüm hep telefondaydı.Bir haber gelirmi?Bir mesaj yollarmı?Ben yazdım yine ona her zamanki gibi..
Ve yine yollamadım.
Bir iyi gecelerden neler çıktı gördün sende.
Biliyorum onunda kulağı telefondaydı.Abuk subuk reklam mesajlarına,banka mesajlarına koştu bir umut, benden mi acaba diye?Adım gibi biliyorum bunu.
İkimizde boşluktayız.Deliler gibi ses bekliyoruz birbirimizden.
Ve her ses de dağılıyoruz
Yüreğimiz bin parça..Ama her bir parçamız sen,sen,sen,sen...diyor.
Sevdalıyız biz be Hafize!
Ne zaman geçer?Geçer mi?Ne kadar deler geçer?Geçene kadar neler eder??Bilmiyorum.
Sen biliyormusun Hafize?
Biliyorsan söyle ne olur .İçim acıyor..
Bu acı nasıl geçer bilmiyorum?
Bildiğim tek bir şey var.Ben o nu seviyorum.
