O efsunlu, yağmurlu, hercai gözlerinden uçan kelebekleri mutluluk sandı ölüm Oysa ben Ruhumu bıraktım, beni bıraktığın o gece,
İlk yağmur damlasının dudağımda bıraktığı hissi bıraktı öpüşün,
Serin ve ıslak…
İçimde bir bulantı gibi kabaran tatlı hüzünle,
Düşsel bir deniz tutmasının başlamasıyla birlikte,
Ruhumun olanca özgürlüğüyle bakakaldım ardından,
Ve yavaşça sarmaladı yalnızlık bedenimi tepeden tırnağa.
Yine biraz alkol ve kırık dökük melodilerle geceyi kurtarma niyetindeyim.
Uykuyla uyanıklık arasındaki o huzursuz kıpırdanma gibiyim daha çok.
Ayaklarımla itmişim düşleri ve bu ıslak gecenin bitmesini beklemekteyim.
Şimdi tüm varlığımı eskicilere bırakıp, ellerim ceplerimde ve yalnız yürümekteyim.
Sokaklar aşk artıklarıyla dolu;
Çekip gitmelerle doğru orantılı.
Manası derin manasız sözcükler,
Ve yüksek dozda yalnızlık yüklüyüm,
Tek bildiğim, seninleyken daha kolaydı her şey,Ya da ben daha umursamazdım...
Şimdi her şey daha ağır geliyor,
Düşüncelerim daha isyankâr, daha asi davranışlarım.
Şimdi ne sen ne de hayaller kaldı geriye
Önümde zifiri karanlık,
Zihnimde alkol uçukluğu
Gitmekteyim... Döneceğin güne.
