Neden akıyor gözümden bu yaşlar ve neden böyle sessiz bu oda? Her şey neden böyle karanlık? Yüreğimin ışıklarını kim kapattı?
Susmam gerek biliyorum, neden ağladığım bile belli değil!
Neden akıyor bu gözyaşlarım böyle sicim gibi
Ve neden durmuyor aklımın tuhaf geçmiş yolculuğu?
Seni mi özledim? Yok canım! Seni özledim diye ağlar mıyım? Bilmem! Ağlamamalıyım…
Sigarayı bıraktıktan yıllar sonra canı sigara çeker mi insanın? Çeker herhalde!
Bunlar gözyaşı değil, sanki kağıt kesiği; öyle acıtıyor gönlümün sol yarısını,
Ve belki bu yüzden çok kanıyor aklımın sağ yanı…
Bir ömrü böyle hep gözyaşı ve keder içinde geçirenler varken, ayıp değil mi dert olmayan dertten ağlamak?
Ayıp mı aşkı dert saymak, aşka ağlamak? Hayır!
Ama neden durmuyor bu hıçkırık?
Hani dağı taşı inletsem susmayacak sanki yangınım…
Bu nasıl bir ateş? Bu nasıl bir alev?
Kim söndürebilir kor gibi yanan sevdaları? Kimse! Belki zaman…
Benim korum da bitmişti, sevdam da üstelik; bu yangın kime?
Ne zaman bir yerde bir kadın ağlarsa, orada hala bir parça aşk kalmış demektir.
Yoksa kimsenin niyeti rujunu gözyaşıyla parlatmak değildir….
Candan Ünal
Toplam Yorum 0
