Ne zaman baksam gözlerine, içinde gülen o küçük çocuğu görüyorum. An geliyor kocaman bir delikanlı oluyor, hani tüyleri yeni çıkmış ve kanında hırçınlık olan. Sonra yüzünde dolaşıyor gözlerim, adam olmak simasına vurur mu insanın diye düşünüyorum. Vuruyormuş demek!
Ne zaman baksam gözlerine, içinde kaybolmak istiyorum. Ama ya ruhuna çarparsam o diyarlarda diye korkuyorum.
Neler yaşadın acaba bu hayatta? Ne derslerden geçtin, neler öğrendin? Acaba öğrendiklerinden neler kaldı küfende? Kendini geliştirdin, büyütebildin mi? Suçu kadere atıp, bütün yanlışların bedelini başkasına yükleyenlerden mi oldun? Para için ömrünü feda edenlerden misin?
Yoksa öğrendin mi bu hayatın kocaman bir oyun olduğunu? Her derdin bir çaresi bulunduğunu ve ne geliyorsa başımıza bir sebebi olduğunu öğrendin mi? Kaç aşka çarpmıştır yüreğin, elin kolun kanamıştır mutlaka, sen de acı çekmişsindir ve mutlaka en çok güvendiğin vurmuştur sırtından. Buna rağmen sevmeye olan inancını kaybetmeden yürüyebildin mi?
Ne zaman baksam gözlerine, dizlerimin bağı çözülüyor benim. Ömrümü sana hediye edip, gözlerinden başka dünyalara geçip, sana sığınmak istiyorum. Ama hep aynı soruda takılı kalıyor aklım: Bütün kirliliğine rağmen hayatın, ruhunu temiz tutabildin mi?
Toplam Yorum 0
