Sevgilimize ilişmeyip çocukları ayaklarından öpseydin
ya da
bir avuç toprak olsaydın kapımızın önünde!
ya da
bir avuç toprak olsaydın kapımızın önünde!
Dönüp bakınca
Sevgilim bir lâhza bakınca bana
Göz taşlarını kalbime doğru fırlatınca
Tersine akar bütün sular, bütün yollar ve kavimler
Senin tadında olur her şey, kanaviçe kıvamında!
Dönüp bakınca, bakır bir el
Alnımızın terini abla şefkatiyle siler
Sevgilim bir lâhza bakınca bana
Göz taşlarını kalbime doğru fırlatınca
Tersine akar bütün sular, bütün yollar ve kavimler
Senin tadında olur her şey, kanaviçe kıvamında!
Dönüp bakınca, bakır bir el
Alnımızın terini abla şefkatiyle siler
Dönüp bakınca, ansızın
Milyon kere milyon ateşböceği olur gecemiz!
Milyon kere milyon ateşböceği olur gecemiz!
Bu tabloyu kim getirip bıraktı şimdi buraya!
Yılların ötesinden gelir gibi, kan ve pas içinde;
Ben ki, üzerimdeki ten elbisesini çıkarıp atmışım bir kere
Kanayan yerlerime aldırmaksızın, dipsiz boşluklara
Savurup atmışım başımdaki heyheyleri göğün bulutlarına
Yılların ötesinden gelir gibi, kan ve pas içinde;
Ben ki, üzerimdeki ten elbisesini çıkarıp atmışım bir kere
Kanayan yerlerime aldırmaksızın, dipsiz boşluklara
Savurup atmışım başımdaki heyheyleri göğün bulutlarına
Ben ki, nasıl övüneyim şimdi seninle ey taş!
Bir bakıyoruz, şu kutsal evimizin yüreğisin sen!
Bir bakıyoruz, seni kutsayan insanların putusun!
Seni sevgilimize atanların elleri şimdi ne olsun!
İki dağ arasında kalsın mı onların şehri!
Yedi kat yerin dibine gitsin mi evleri!
Sevgilimizin dişini kıran sen, kanını akıtan sen!
Bir bakıyoruz, seni kutsayan insanların putusun!
Seni sevgilimize atanların elleri şimdi ne olsun!
İki dağ arasında kalsın mı onların şehri!
Yedi kat yerin dibine gitsin mi evleri!
Sevgilimizin dişini kıran sen, kanını akıtan sen!
Asıl seni ne yapayım şimdi ben ey taş!
Hangi azgın ırmaklara atayım!
Hangi kuyularda yapayalnız bırakayım!
Hangi kuyularda yapayalnız bırakayım!
Tabloda gidip gelen gölgeler
Her gölgenin içinde taş taşıyan gövdeler…
Her gölgenin içinde taş taşıyan gövdeler…
Bu ne yaman bir serüvendir böyle ey taş!
Seni kimler kargışladı, söyle bana!
Bu yolculuğa hiç çıkmasaydın keşke!
Yağmurlarda ıslanıp tabiatta yeşerseydin
Sevgilimize ilişmeyip çocukları ayaklarından öpseydin
Ya da bir avuç toprak olsaydın kapımızın önünde!
Seni kimler kargışladı, söyle bana!
Bu yolculuğa hiç çıkmasaydın keşke!
Yağmurlarda ıslanıp tabiatta yeşerseydin
Sevgilimize ilişmeyip çocukları ayaklarından öpseydin
Ya da bir avuç toprak olsaydın kapımızın önünde!
Ben ki ah, sevgilime bakınca
Milyon kere milyon kanaviçe olur bahçemiz!
.
.
Milyon kere milyon kanaviçe olur bahçemiz!
.
.
