Merhaba, yalnızlığım!
Kaldık mı gene baş başa… Zaten senden başka kimim vardı kalıcı olarak bu dünyada? Hayal kırıklıklarım, yorgunluklarım, hüzünlerim ve daha nice olacak sorunlarım sizler de oturun şöyle bir yanıma.
Nereden, nasıl başlasam anlatmaya?
Gücüm de yok gerçi. Dünyanın tüm ağırlığı omuzlarımda gibi. Mutluluk nedir unuttum sanki.
Bir eksiklik var hayatımda, dolduramadığım bir boşluk. İnsanlar nasıl bu kadar rahat? Nasıl düşünmeden durabiliyorlar? Düşünmek bana verilen en büyük ceza gibi. Nereye gitsem benimle geliyor. Kendimden kaçmama bile izin vermiyor.
Ağlamak istiyorum. O bile olmuyor.
Sıkıldım artık birçok şeyden. Belki de kendimden.
Bir katil gibiyim, kurbanı ben olan. Bu sanırım canımı en çok yakan.
İyileşmek istiyorum sadece. İyileşmek…
Toplam Yorum 1
