efkar...

içiyorum ama sarhoş olamıyorum kadehler çare vermiyor derdime derman yok. dipsizligin içinde kalan bir meçhul insanım yaşamak çok acıtıyor bee anlamsızca sürüklüyor beni savuruyor ordan oraya bazen dogru bildigin yollar canından ediyor seni vazgeçmek çekip gitmek bıçak gibi saplanıyor kalbinin tam oratasına kimse gideni anlamaz suçlar bilezler ki gitmek canından can alıyor bilmezler ki gitmek kalandan daha çok acıtıyor yüregi anlamazlar da ... gitmek... sevdiklerinden gitmek sevdiginden gitmek söyleyememek sevdigini çaresizlikler içinde dolanıp durmak anlamsızca yorgunn bitkinn yaşama sevinci olmadan yaşamak yaşarken ölüden farksızlaşmak gözleri aglamaktan susuzlaşmak sahipsizce soguk duvarlara arkadaş olmak sigaraya ve yanlızlıga her gece eşlik etmek bilmezler anlamazlar duymazlar onbinlerce insanın içinde yanlızlık çekmek gitmek öylece herşeyden herkesten ANLAMSIZCA...