Şimdi Sen Değil Ben Yokum
Küçücük dünyamda kocaman bir boşlukta salınıyor
Hiç bir şeye hiç kimseye ihtiyaç duymadan yaşıyorum
Hem biliyor musun olabiliyor yaşanabiliyor böylede...
Yalnız umarsız olsan bile nefes alınıp verilebiliyor
Kalan az sayıda dostla sohbetler edilirken
Çay ve sigara içilebiliyor, ben buna bir ad bile buldum hatta
Yaşamsal taklitler diyorum kısaca...
Komik aslında biliyor musun herkes yaşadığımı sanıyorken
Vazgeçilemez olduğunu sananlar bile çıkıyor karşıma
Şaşırıyor gülüyorum ama belli etmiyorum kimseye
Onlar da kırılıp boşluğa düşmesinler diye...
Üşümeye alışılabiliyor içindeki ateşin dumanı
Sigara dumanı ile saklanabiliyor,
Karanlığa düşen gölgelerle dahi konuşulabiliyor
Umursamadan ve umursanmadan yaşanabiliyor...
Yürürken müzik dinlenip düşler kurulabiliyor
Aç kalan yüreğine inat sofradan doyarak kalkılabiliyor
Yağmurlarda yürünüp ıslanırken çocuklar gibi
Su birikintilerine basılıp yaramazlık da yapılabiliyor hatta...
Konuşmamaya alışıyorsun zamanla,
Sadece selam verip geçmeye günaydın dememeye
Nasılsın sorusuna gülümseyerek iyiyim demeye
Aptallıklarının suçunu hayata yüklemeye alışıyor insan...
Şimdi Sen Değil Ben Yokum
Dedim ya kocaman bir boşlukla küçücük bir dünyada
Yaşamsal taklitler içinde orijinal bir terk edilmişliği
Hiç bir şeye hiç kimseye ihtiyaç duymadan yaşıyorum...
