Ben küçükken mahallemizde futbol maçları yapardık.. Ben, kankam Nuri, Osman abi ve adını unuttuum bir sürü arkadaş.
"Basarsan alırsın"lı, "Koşu yoluma at"lı klasik bir maçtı. Terden saçlarım birbirine yapışmış, boynumda kir çizgileri, güneşin altında başım zonklaya zonklaya oynuyordum.
Neyse....
Maçın ortalarındayıs, kalecimizin ceza sahasından çıkarak tüm karşı takıma çalım ata ata orta sahaya kadar geldikten sonra, biz takımca karşı ceza alanındayken topu kaptırıp karşı tarafa kazandırdığı beleş bi gol tüm morallerimizi bozdu.. Böyle bir gol, sizinde bildiğiniz gibi normal bi mahalle takımının dağılmasına, golü yiyen takımın kaptanının topu tutup havaya rastgele degaj çekip uzaylamasına sebebiyet vermesine, ardından dikilen topun sahibinin aşağıdaki bayırda topun peşinden küfür ederek koşmasına ve maçın bitmesini sağlamasına rağmen,biz maçı bitirmedik.
Sonra kaleciye bagırarak kaleye ben gectim.. Daha ilk havadan gelen bi geri pası cift yumrukla bertaraf etmek isterken iceri alıverdim.. Kalecimizle gözgöze geldik ve topu sinirli bi edayla degaj diktim.. Kahrolası kaderin bi oyunu budur ya; top ayagıma oturup ilerdeki osman abiye gidecegine, ayağımın kenarına çarpıp inatmış gibi 2 defans arasında duran rakip oyuncuya gitti.. Artık bu golüde yedikten sonra sinirli bi akıncı edasıyla ileri atıldım ve çalım ata ata orta sahaya kadar geldim derken ikili bi sıkıştırma sonucu topu kendi kalemizde gördüm..
Kaptanımız topu dikti ve top yokuştan inerken, kenarda bekleyen kankam Nuriyi gördüm.. Yepyeni kıyafetleriyle bizi izliodu.. Şaşırdım.. Dedim gel lan oynayalım bizi kurtar.. Ama o orda ölece durdu.. Gittim yanına pis ve pasaklı bi şekilde atıldım.. Hadi olm gelsene... Bian duraksadı.. ve dedi..
-Olm gidiyom lan
Babamın tayini çıktı.. Gelmicem bidaa ...O sözler kulaklarımdan kalbime doğru derin derin matkapla kazınırcasına ilerledi.. Gözlerimin içi doldu.. Nutkum tutuldu..
"iyidik lan.. Gitme lan" demek istedim.. diyemedim.. gelen topu güçsüzce degaj diktim.. Nurilerin -artık icinde Nuri olmayan ewlerinin balkonuna düştü.. Sakızımın düstügünü hissettim..
Çok sonraları, dört yıl önce, yine böyle bi yaz, mühendisliği anlamsız bir şekilde, ortada hiçbir neden yokken bırakıp zağar gibi sokaklarda gezdiğim sıralarda aynı duyguyu hissettim. Kız arkadaşımla beşiktaş'ta çay bahçesinde oturuyorduk, namık ciddiyeti vardı suratında. Ben bir çay daha içer misin diye soracakken söze girdi;
-Kendi hayatımı düşünmem lazım.. Kusura bakma.. Seninle bi gelecek yok..
dedi...
"iyidik lan.. Gitme lan " demek istedim..ama diyemedim..sakızımın düstügünü hissettim
Artık tam duygularım kaşarlandı, bidaha hissedemem böyle derken bu duygu beni askerde yakaladı... Tam sigaramı içip hayatımı düsünürken telefon çaldı.. Telefondaki eleman,ciddi ses tonuyla herseyi gözler önüne seriyodu..
-Babanı kaybettik..
Bu sefer dedim... Haykırdım adeta.. " İYİDİK LAN...."..
Sonra oturdum ve ağladım.. Sabaha kadar ağladım.. Ve bu sefer, sakızımın gerçekten düstüğünü anladım..
Yzn=Umut SARIKAYA
gidiyo!!!!
......
güzel yazıymış..
seni cokkkk seviyorum....
