ne sevebilir,ne terk edebilirsiniz. Görmedikçe Bağlanır,Uzaklaştıkça Yaklaşırsın.
Körkütük bağlanmışsınızdır aslında
En güzel yıllarınızın acı tatlı hatıralarınızın ortağıdır.
İç çekişmelerinizin müsebbibi,yazılarınızın ilhamı
Sohbetlerinizin konusudur.
Göz yaşlarınızda,bilinçaltınızda,kahkahanızdada
Korkunca saklandığınız bir sığınak,coşunca öptüğünüz bir bayrak
Sevdanız riyasız,çıkarsız,karşılıksızdır.sınırsız ve nihayetsiz;
‘Ölmek var,dönmek yoktur’.
Lakin gün gelir anlarsınız içten içe bir şeylerin kanadığını
Tutkulu sevdaların gizli hançerleri başlar parıldamaya
Şurasından burasından eleştirmeye koyulursunuz:
‘Şöyle görünse,öyle demese,değişse biraz yada eskisi gibi olsa...’
Başkalarını örnek göstermeye ‘Bak onlar nasıl yaşıyor’ demeye başlarsınız
Hem birlikte yaşayıp, hem özgür olmanın yollarını ararsınız.
Aşkınızın gözü kör değildir artık, yanlışlarını görür düzeltmek istersiniz
‘Eskiden böyle miydi ya...’ diye başlayan sohbetlerde açılır eleştirinin kapısı
Açıldıkça bastırılmış itirazlar yükselir bilinçaltından
Böyle süremeyeceğini bilirsiniz
Değişsin istersiniz
O sevgisizliğinize yorar bunu
İhanete sayar
Tutkulu ilişkilerde ihanetin bedeli ÖLÜMDÜR
‘Ya sev böyle ya da terk et’ diye gürler.
Bir zamanlar bir gülücüğüyle alacakaranlığı ışıtan o rüya
Bir kabusa dönüşür birden...
Kapatır gönlünün kapılarını, yasaklar kendini size...
Hoyrattır bakmaz yüzünüze
Zehir akar dilinden, konuşturmaz, suçlar, yargılar,mahkum eder
Mühürler dudaklarınızı, yırtar atar yazdıklarınızı,
Siler sizi defterden
‘İyiliğin içindi hepsi, seni sevdiğim için...’ dersiniz dinletemezsiniz...
Ayrılırsanız yaşamayacağınızı bilirsiniz, lakin böyle de sevemezsiniz...
İhanetten kırılmıştır kaleminiz, severek terk edersiniz...
‘Madem ki öyle...’nin çağı başlar ondan sonra...
Madem ki siz böylesine tutkunken, o hep başkalarını seçmiştir,
Madem ki kıymetinizi bilmemiştir, o halde ‘Günah sizden gitmiştir’
Lanet ederek bu karşılıksız aşka, çekip gitmeleri denersiniz.
Aşkın göçmenlik çağı başlar böylece...
Daha özgür olacağınız limanlara demirlersiniz bir süre...
Ne var ki unutamaz, uzaktan uzağa izlersiniz olup biteni...
Etraf bir sürü uğursuzla dolmuş
kurda kuşa yem olmuştur. Delikanlılar, eli kanlılar, uğruna ölenler, sırtına binenler sarmıştır çevresini
Gurur duyar onlarla, koynunda besler gözünü oysunlar diye
Uğruna kan dökenleri sever yoluna gül dökenlerden fazla
‘Bana ne... Kendi seçimi ‘ diye omuz silkmeye çabalarsınız bir süre
Ansızın kulağımıza çalınan bir şarkı ya da kapı aralığından süzülüp gelen bir korku,
Hatırlatır onu yeniden.
Yaban ellerde, başka kollarda ondan bahseder ağlarsınız.
Kokusunu özlersiniz, türküsünü söylemeyi, şarkısını dinlemeyi,yemeğini yemeyi
Elinden bir kadeh rakı içmeyi...
Karşı nehrin kenarından hasret şiirleri haykırırsınız,
Sular kulağına fısıldasın diye...
Dönüp ‘Seni hala seviyorum’ diye bağırmak geçer içinizden...
Dönemezsiniz...
Göremedikçe bağlanır, uzaklaştıkça yakınlaşırsınız...
Anlarsınız ki bir çaresiz aşktır bu; ne onunla olur, ne onsuz
Hem kollarında ölmek, kucağına gömülmek arzusu,
Hem ‘Ne olacak sonunda’ kuşkusu...
Böyle sevemezsiniz, terk de edemezsiniz
Sürünür gidersiniz...
Can Yücel
