kara kaşı,kara gözüyle..ben

bir tanıdıktı bana hayatı ciddiye almamam gerektiğini söyleyen gerçekten öyle mi acaba,sadece öylesine laf olsun diye mi, söylemek için mi dedi bunu,yoksa gerçek miydi söylemek istediği bunun böyle olması için beni tanıyor olması gerekiyordu biliyorum baştan"tanıdık" demiştim onun için ama yok sayamam ki bir nevi çok uzaktan da olsa tanıdıktı hem ne biliyor ki hakkımda neleri ciddiye aldığımı neleri de ti'ye aldığımı nereden bilecekti,hangi yağan karda üşüdüğümü,hangi yağmurda ıslandığımı nereden bilecekti hatta hangi rüzgarda savrulduğumu bile bilmeden öylece, öylesine fikir yürütüyordu bence, onca şeyi yaşarken-hatırlamamak için kendimi bile her şeyim ile unutup,her seferinde öldürdükten sonra dirilen ve yeniden ayağa kalkan ben değil miydim?Bendim o babayiğit,bendim o oğul-evlat,ölümlü...
EVET.. ÇOK BASİT.. HAYATIN BANA BAKTIĞI GİBİ BAKIYORUM ONA,DUYGUSUZ,ACIMASIZ VE GADDARCA..
EY..!FANİ DÜNYA YİNE YENSENDE BENİ YİNE DİRİLECEĞİM OLANCA GÜCÜMLE..
BEN HAYATI TERSİNDEN Tİ'YE ALIRIM