Bir zamanlar herşeyden sürekli şikayet eden ve her gün hayatının ne kadar berbat olduğundan yakınan bir kız vardı.
Hayat ona göre çok kötüydü ve sürekli savaşmaktan mücadele etmekten yorulmuştu.
Genç kızın bu yakınmaları karşısında mesleği ahçılık olan babası ona bir hayat dersi vermeye niyetlenir. Bir gün onu mutfağa götürdü. Üç ayrı cezveyi üç ayrı ateşin üstüne koydu. Cezvelerdeki Sular kaynamaya başlayınca bir cezveye patates bir cezveye yumurta bir cezveyede kahve çekirdeklerini koydu. Daha sonra kızına tek kelime etmeden beklemeye başladı. Yirmi dakika sonra cezvelerin altını kapattı. Birinci cezveden yumurtayı çıkardı ve tabağa koydu ikinci cezveden patatesi çıkardı onuda bir tabağa koydu daha sonra son cezvedeki kahveyi bir fincana boşalttı. Kızına:
-Ne görüyorsun? diye sordu. Kız alaylı bir sekilde:
-PATATES YUMURTA VE KAHVE cevabını verdi.
-Daha yakından bak birde dedi babası.
-Patatese dokun. Kız denileni yaptı ve patatesin yumuşamış olduğunu söyledi.
-Aynı şekilde yumurtayı incele dedi babası. Kız kabuğunu soyduğu yumurtanın katılaştığını gördü. En sonunda kızının kahveden bir yudum almasını söyledi. Söylenileni yapan kızın yüzüne kahvenin nefis tadıyla birlikte bir gülümseme yayıldı ve:
-Bütün bunlar ne anlama geliyor baba diye sordu. Babası patatesinde yumurtanında kahve çekirdeklerininde aynı kaynar suyun içinde kaldıklarını söyledi ama farklı tepkiler verdiğini söyledi. Patates daha önce sert ve tavizsiz görünürken kaynar suyun içinde güçten düşmüştü. Kırılgan yumurta ise suyun içine girince güçlenip katılaşmıştı. Ancak kahve çekirdekleri bambaşkaydı.
-Sen hangisisin diye sordu kızına.
-Sıkıntıya düştüğünde ne tepki vereceksin? Patates gibi yumuşayıp ezilecekmisin, yumurta gibi kalbini katılaştıracakmısın, yoksa kahve çekirdekleri gibi başına gelen her olayın hayatına bir tat katmasına izinmi vereceksin?
Toplam Yorum 6
Yorumlar
-
Az önce radyoda dinledim ve etkileyici buldum. Sizlerle paylaşmak istedim.
Bazen bir şeyleri bilsekte birinin hatırlamasına ihtiyaç duymaz mıyız... -
