Ne garip değil mi? Sen yoksun ama ben senli hayaller kuruyorum. Senli sohbetlere dalıyorum. Neredesin, ne yaparsın haberim yok. Bildiğim tek şey yokluğunda bulduğum seni. Sonra seninle sohbete başlıyoruz. Geçmişten, gelecekten, yaşamış olduğumuz acılardan ve yaşayacak olduğumuz güzelliklerden konuşuyoruz. Bir ara gözlerine takılıveriyor gözlerim. Susuyorsun ve beni de susturuyor bakışların. Ve yine beynimdeki tüm sözcükler siliniyor göz bebeklerinin derinliğinde kelimelerim kaybolup gidiyor. Yaşadığım, . . .

. . .

Hangi dilde ağlıyorsa insan
İşte ana dilidir ayrılmanın

Sözlerimden başka vasiyetim ve servetim yoktur.

Kalbim kül oldu
Eski bir kütüphane yangınında
Ben yandım.

Kimi cüret etsem sevmeye
Kendime küçük geîdim
Zayıf kaldım
He murathan esir düştüm
Sefil oldum.

Acılarım hep tavsiyedir
Çok sevdiğim bir şairden
Yok bira yok ne etsek olmuyor'un ranza arkadaşıyım

Ben bıraktım siz konuşun, . . .

Üç Yanlışım oldu tanıdım, güvendim, inandım Bir doğrum oldu, sevdim. Kural buymuş üç yanlış bir doğruyu götürürmüş...

*Oguz Atay . . .

. . .