Kıssa ne demektir, ne anlama gelir?

Kıssa Nedir?
Hikâye, fıkra, yaşanmış veya ya­şanması muhtemel kısa hikâye. Kıs­sa Kur'an-ı Kerim'de de geçmektedir. Geçmişte yaşanmış bazı olaylara, bazı peygamberlerin hayatlarına, mücade­lelerine, ibret alınması için Kur'ân'­da yer verilmiş ve bunlara "Kısâsü'l-Kur'an" (Kur'an kıssaları) denmiştir.

Sponsorlu Bağlantılar

Kıssa, doğulu milletin edebiyatında önemli yeri olan bir türdür. Hüküm­darlara ve devlet adamlarına yol gös­termek için yazılmış eserlerde bile kıs­salara yer verilmiştir. Kıssadan mak­sat ders almak, uzak görüşlülük ka­zanmak, işlerinde tedbirli ve ölçülü olmaktır.

kıssa
isim, eskimiş Arapça

• Ders alınması gereken kısa hikâye:

"Babam, beni ve kız kardeşimi yanına çağırıp birtakım mucize ve keramet kıssaları anlatmayı da severdi."- Y. K. Karaosmanoğlu.

• kıssadan hisse

Kıssa Ne Demektir?
Kıssa hikaye demektir. Kur'an kıssaları denildiğinde, Kur'an'da anlatılan geçmiş toplumlarla ilgili ibret ve öğüt veren hikayeler anlaşılır.
Yüce Allah, insanlara doğru yolu göstermek, onlara güzel huy ve ahlak kazandırmak için, öğütlerini değişik biçimlerde anlatmıştır. Kuranıkerim'deki kıssalar, onun öğütlerini daha ilgi çekici hale getirmiştir.
Kur'an'daki kıssaların bir bölümü peygamberlerin başında geçen olayların hikayesidir. Hz. Adem, Hz. İbrahim, Hz. İsmail ve diğer peygamberlerin Allah'ın dinini yaymak uğruna başlarına gelen ilginç olaylar, güzel bir dille ve öğüt veren bir tarzda anlatılır. Kıssaların geri kalanından bir bölümü peygamber olmayan bazı şahıslar hakkında bir bölümü de geçmişte yaşamış toplumlar hakkındadır.
Kur'an'da en uzun ve en çok dikkat çeken kıssası Hz. Yusuf'un kıssasıdır. Bu kıssaya girişte şöyle buyurulur:

kıssa
çoğul KİSAS. öğüt verici ve öğretici öykü, fıkra, masal ve menkıbe. Kıssa anlatanlara “kıssa-han” ya da “kıssa-gû” denir. Kuran’da daha çok peygamberlerin başından geçen olaylar için kullanılan kıssa terimi, zamanla olağanüstü durumları anlatan yazı ve menkıbe anlamını da kazanmıştır. Hemen bütün İslam ülkelerinde kıssa söylenmiş ve yazılmıştır.

En yaygın örnekler peygamberlerle ilgili kıssaları anlatan kitaplardır. Kısas-ı enbiya adıyla anılan bu yapıtlar içinde Türk edebiyatında Ahmed Cevdet Paşa’nm Kısas-ı Enbiya ve Tevarih-i Hulefa (1874-89, 6 kitap) adlı kitabı önemli bir yer tutar. Din büyükleri ve tasavvuf ulularının kıssaları da şairler ve halk tarafından ilgiyle okunup anlatılmıştır. Menakıbnamelerde çok rastlanan ve ayrıntılara yer verilmeden anlatılan bu tür kıssalarda epiklirik bir söyleyiş egemendir.

Ayrıca birçok dinsel yapıtta da küçük bölümler halinde kıssalara yer verilmiştir. Kıssalar, divan edebiyatında daha çok mesnevi türünde kaleme alınmıştır. Düzyazı biçiminde yazılan kıssalarda dil oldukça yalındır. Kıssaların öğüt verici ve öğretici niteliği halk arasında “kıssadan hisse” sözünün yayılmasına neden olmuştur.