Mantıksal Atomizm (Logical Atomism)

Mantıksal Atomizm!

Teori, öncelikle İngilizler tarafından geliştirildi. Bu dilin diğer fenomenler gibi önerilmesi, sabit, indirgenemez birimler veya elementlerin toplamları açısından analiz edilebilir. Mantıksal atomizm, dilin bir “atomu” arasında mükemmel birebir yazışma olduğunu varsayar (atomik teklif). Böylece, her atomik gerçek için karşılık gelen bir atomik öneri vardır. Atomik bir önerme, belli bir şeyin belli bir kaliteye sahip olduğunu öne süren bir önermedir (“Bu kırmızıdır.” vs gibi). Atomik bir gerçek, en basit türden bir gerçektir ve bazı özel, bireysel şeylerin bir kaliteye sahip olmasından oluşur. Bu nedenle, dilin gerçekliği yansıttığı varsayımıyla, dünyanın son derece basit ve anlaşılabilir gerçeklerden oluştuğu söylenebilir.

Russell, felsefi argümanların matematiksel problemlerin çözüldüğü şekilde çözülebileceğini göstermeye çalışmıştı. Hegel'in monizmini reddetti ve bu, şeylerin arasındaki ilişkilerin reddedilmesine yol açtı. Russell için atomik önermeler, mantıksal bağlar kullanarak daha karmaşık moleküler önermelerin inşa edildiği yapı taşlarıydı.

mantıksal atomculuk (atomizm)

felsefede, başka olgular gibi dilin de değişmeyen ve indirgenemeyen birim ya da öğelerin bir araya gelmesiyle oluştuğunu savunan kuram. Bertrand Russell ve Ludwig Wittgenstein tarafından geliştirilmiştir. Dilin “atom”larmı oluşturan çekirdek önermelerle bunların karşılığı olan çekirdek olgular arasında bire bir karşılıklılık bulunduğunu varsayar. Dolayısıyla her çekirdek olgunun karşılığı olan bir çekirdek önerme vardır.

Çekirdek önerme, belli bir şeyin belli bir niteliğe sahip olduğunu dile getiren tümcedir (örn. “Bu kırmızıdır”). Çekirdek olgu ise, belirli tek bir şeyin belirli bir niteliğe sahip olması durumunda ortaya çıkan en basit türden olgudur. Bu yüzden de dilin gerçekliği yansıttığı varsayılırsa, dünyanın tümüyle basit ve anlaşılabilir olgulardan oluştuğu ileri sürülebilir.

Russell, matematikçi Alfred North Whitehead ile birlikte yazdığı Principia Mathematica (1910-13; Matematiğin İlkeleri) adlı çalışmada felsefi kanıtlamaların matematiksel mantığın yöntemleriyle tıpkı matematik problemleri gibi çözülebileceğini ileri sürdü. Şeyler arasındaki ilişkinin yok sayılmasına yol açtığı gerekçesiyle Hegel’in tekçi görüşünü reddetti. Çekirdek önermeleri, mantıksal eklemler kullanılarak oluşturulan daha karmaşık bileşik önermelerin yapıtaşları olarak gördü.