Uykusuzlar Buraya, Gece Sohbetimiz - Sayfa 68

evet..sükretmek gerek..cünkü meslegim geregi, o kadar cok kisiyle irtibat halindeyim ki, ögrencilerim, velilerim, arkadaslarim, komsularim, meslektaslarim...vs..
cok daha zor durumda olan insanlar taniyorum...
ve cok sükür diyorum her sabah uyandigimda, her gece yatarken...

Bilmiyorum ama şükretmek istediğimde sanki kendimi kandırmaya çalışıyormuşum gibime geliyor. bunu bir türlü söküp atamıyorum..

haklısınız
öğretmenlik gerçekten zor ve kutsal bir meslek
yılmamak sabretmek gerekir
eğitmekte güzel öğretmekte (:

evet.ögretmenligin temeli, sabir ve sevgiye dayanir..insanlari seven, özellikle de cocuklari seven, basarir.. sizler, ne is yapiyorsunuz??

İşin kötü yanı kafamdaki bu gibi olumsuzluklarla ilerde nasıl bir öğretmen olurum? nasıl öğrenciler yetiştiririm Bunlar beni çok korkutuyor. Sanırım yanlış bölümde yanlış yerde yıllarımı tükettim.

kasiyerlik yapıodum ayrıldım
össye hazrlanyrm
ama yakn bi zmnda işe başlıcam yine dd

bu kadar karamsarlik niye?? hangi bölümdesin??
inan, is basa düsünce, karsinda merakli gözlerle sana bakan, bilgiye ac cocuklar oldu mu, mecbursun, kendini unutmaya ve onlara yararli olmaya...

DipnoT 1: Şükretmek acı olaylar karşısındaki duygularınızla bütünleşmesin... Önemli olan acı olayları, acı yaşantıları duymadan / görmeden şükredebilmek...

Dipnot 2: Öğretmenlik kutsal meslektir elbet. Hakkını vermek için de sabır, irade, dirayet, azim, hırs lâzım. Allah yardımcın olsun.